Technologia w neurochirurgii

Trzeci filar 

Neuromonitoring to  technika monitorowania zapisów elektroneurofizjologicznych podczas operacji (11). Podłączenie elektrod do  mięśni, nerwów, receptorów pozwala na  ocenę przepływu impulsów elektrycznych w  większości nerwów czaszkowych, długich drogach mózgu i  rdzenia kręgowego, nerwach rdzeniowych i  nerwach obwodowych. W  trakcie zabiegu umożliwia to  ocenę, jak działają na  bieżąco drogi dla np. ruchu, czucia, słuchu, wzroku itd. Ponadto możliwe jest drażnienie elektrodami struktur w  polu operacyjnym, co  ułatwia ich identyfikację, np. poszczególnych nerwów czaszkowych, struktur pnia mózgu, funkcję i  lokalizację poszczególnych zakrętów mózgu, odległość od  drogi ruchowej (piramidowej). Całość pozostaje nieoceniona w  operacjach trudno zlokalizowanych guzów lub malformacji naczyniowych, jak np. w  obrębie pnia mózgu lub w  wysokoelokwentnych polach korowych. Operacje niemożliwe stają się trudne, w  operacjach trudnych podnoszą się bezpieczeństwo i  doszczętność, jak np. w  operacjach głębokich guzów glejowych mózgu. Informacja neurofizjologiczna dotycząca odległości od  drogi piramidowej pozwala na  usuwanie guza bardziej doszczętnie z  małym ryzykiem porażenia, przy wykorzystaniu klasycznej techniki i  oparcie się o  neuroanatomię. Typowy zabieg jest kończony wcześniej z  obawy o  konsekwencje neurologiczne (fot. 5). Dostępne urządzenia zapewniają rozmaite rozwiązania czynnościowe, sposoby pomiaru i  drażnienia. Obliczanie użytej energii typowo jest dzielone na  aparaty oparte o  stałe natężenie prądu lub o  stałe napięcie. W  części urządzeń obecne jest oprogramowanie z  modułami automatycznego pomiaru wartości i  wywoływania wartości alarmowych. Jest to  rozwiązanie pośrednie, bę...