Techniki endowaskularne stosowane w leczeniu przewlekłych zwężeń i niedrożności tętnic kończyn dolnych
Aterektomia
Kolejną próbą uniknięcia problemów związanych z angioplastyką balonową i stentowaniem jest aterektomia, czyli technika polegająca na wycięciu części lub całej blaszki miażdżycowej. Unika się urazu ciśnieniowego naczynia, przez co teoretycznie zmniejsza się ryzyko przerostu błony wewnętrznej i rozwarstwienia tętnicy. Istnieją dwa rodzaje aterektomii mechanicznej: rotacyjna i kierunkowa. W arterektomii rotacyjnej obracające się w osi cewnika elementy ścinają blaszkę miażdżycową. Przykładem takiego aterektomu jest Jetstream (Boston Scientific). Jest to jedyny aterektom z aktywną aspiracją, co minimalizuje ryzyko obwodowej embolizacji. W aterektomii kierunkowej element ścinający jest umiejscowiony ekscentrycznie i w ten sposób, obracając cewnik, można ukierunkować jego działanie. Aterektomem kierunkowym jest Turbohawk (Medtronic). Turbohawk nie ma systemu aspiracyjnego, tylko zbiornik na odcięte fragmenty blaszki w końcówce cewnika.
Aterektomię można również wykonać przy użyciu lasera excimerowego.
Mimo potencjalnych korzyści, wyniki aterektomii nie różnią się istotnie od innych metod leczenia endowaskularnego zwężeń i niedrożności tętnic kończyn dolnych. W badaniu DEFINITE LE oceniono wyniki leczenia za pomocą aterektomii kierunkowej u 799 chorych ze zmianami miażdżycowymi w tętnicach: udowej pow., podkolanowej i tętnicach goleni. Tylko 3,2% wymagało wszczepienia stentu. Drożność pierwotna wyniosła 78% po 12 m-cach (19). Aterektomię należy wziąć pod uwagę przede wszystkim w przypadku zmian miażdżycowych umiejscowionych w t. udowej wsp. czy też obwodowym odcinku t. podkolanowej, czyli w odcinkach, w których stentowanie przynosi złe wyniki.
Podsumowanie
Obecnie istnieje wiele technik i narzędzi stosowanych w leczeniu chorób tętnic obwodowych. Ze względu na różne sposoby oceny, jak i różne grupy chorych uczestniczących [...]