Neuronawigacja podczas endoskopowych zabiegów neurochirurgicznych
Zabiegi struktur wewnątrzkomorowych mózgu
Endoskopowe operacje struktur wewnątrzkomorowych mózgu wykonywane są z zastosowaniem systemu optycznego. Optyka wprowadzana jest do jamy czaszki przez otwór trepanacyjny. Punkt wprowadzenia endoskopu do jamy czaszki i trajektoria wprowadzania zostają zdefiniowane podczas planowania przed zabiegiem. Ramka ze znacznikami optycznymi mocowana jest do płaszcza optyki. Umożliwia to precyzyjne wprowadzenie endoskopu do układu komorowego. Trzeba jednak pamiętać, że nawigowany jest właściwie tylko koniec optyki, a więc nie struktury operowane, które pojawiają się w polu widzenia endoskopu. Aby nawigować precyzyjniej – wskazać operowane struktury – można np. wprowadzić przez kanał roboczy optyki znawigowaną igłę do biopsji stereotaktycznej.
Neuronawigacja w chirurgii kręgosłupa
Przezskórne, endoskopowe operacje kręgosłupa także mogą być wspomagane nawigacją. Można tu stosować zarówno systemy optyczne, jak i magnetyczne. Istnieją różne sposoby rejestracji pacjenta do systemu. W wypadku niektórych systemów ramkę referencyjną ze znacznikami optycznymi mocuje się do wyrostka ościstego kręgu po wykonaniu nacięcia skórnego. Dodatkowe nacięcie jednak nieco kłóci się z ideą zabiegu małoinwazyjnego. W innych systemach na powierzchnię grzbietu nakleja się maskę referencyjną, która zawiera w sobie znaczniki optyczne, co nie wymaga dodatkowych cięć skórnych. Równie dobrym rozwiązaniem jest stosowanie systemu magnetycznego, co wymusza jednak stosowanie odpowiedniego instrumentarium. Śródoperacyjne uaktualnianie obrazu kręgosłupa w przypadku obu systemów odbywa się we współpracy z aparatem RTG 2D lub 3D.
Co uwzględnić przy zakupie systemu neuronawigacji?
[...]