Symulacja medyczna w Polsce – stan aktualny i perspektywy rozwoju

Rodzaje pomocy dydaktycznych

Oprócz typowego sprzętu medycznego, takiego jak: łóżka, monitory, defibrylatory, sprzęt jednorazowy czy aparaty do prowadzenia sztucznej wentylacji, w symulacji wykorzystujemy też sprzęt specyficzny dla tej metody uczenia.

Trenażery

Są to proste urządzenia pozwalające na szkolenie typowych czynności manualnych. Znanymi wszystkim przykładami będą proste „pudełkowe” trenażery do nauki laparoskopii czy głowy do intubacji.

Symulatory

To najbardziej skomplikowane urządzenia z całego armamentarium, jakie w sali symulacyjnej ma do dyspozycji nauczyciel. Typowo mają kształt, wielkość, a często i wagę człowieka w odpowiednim wieku, tzn. dorosłego, dziecka, niemowlęcia czy noworodka. Ich wnętrze zwykle wypełnia elektronika symulująca zjawiska osłuchowe w zakresie płuc i serca. Często mają również wbudowane mechanizmy poruszające klatką piersiową oraz umożliwiające badanie palpacyjne tętna. Nowsze symulatory mogą mieć olbrzymią liczbę funkcji z możliwością pełnego monitorowania, rozpoznawania gazów anestetycznych czy regulacji średnicy i sposobu reakcji na światło przez źrenice „pacjenta”. Mogą krwawić, płakać, wymiotować, a nawet mówić.

Są pewne szczególne typy symulatorów, jak symulatory z przeznaczeniem do nauki postępowania w obrażeniach czy z możliwością wykonywania na nich symulowanego USG. Specyficznym typem symulatorów są zaawansowane symulatory chirurgiczne, np. przyjmujące postać wirtualnych symulatorów laparoskopii, procedur wewn...