Stentgrafty z odnóżkami w leczeniu tętniaków aorty

fot. iStock

Korzyści wynikające ze stosowania wewnątrznaczyniowych metod małoinwazyjnych w przypadku patologii łuku aorty i odcinka aorty obejmującego tętnice trzewne i nerkowe są bezdyskusyjne. Stosując tę metodę, możemy operować osoby, które z powodu licznych obciążeń nie zostałyby zoperowane metodą klasyczną.

Tętniak to odcinkowe poszerzenie aorty o ponad 50% w stosunku do prawidłowej średnicy. Naturalny przebieg choroby prowadzi do stopniowego powiększania się worka tętniaka, co w wielu przypadkach może być przyczyną pęknięcia. Pęknięcie tętniaka jest obarczone śmiertelnością sięgającą 80%, natomiast u chorych, którzy dotarli do szpitala, śmiertelność waha się od 50 do 80%. Dlatego podstawowym celem leczenia operacyjnego jest odpowiednio wczesne wykonanie operacji zapobiegającej pęknięciu. Określono wyraźne kryteria kwalifikujące chorych do planowej operacji tętniaków aorty piersiowej oparte na ich średnicy. W przypadku tętniaków łuku aorty operację należy rozważyć, jeśli średnica tętniaka przekracza 55 mm. U chorych z tętniakami aorty piersiowej zstępującej wskazania są podobne (średnica tętniaka >55 mm) tak jak dla tętniaków obejmujących tętnice trzewne i nerkowe.

Tętniaki zlokalizowane w obrębie łuku aorty oraz w odcinku aorty brzusznej obejmującym odejścia tętnic trzewnych i nerkowych należą do najtrudniejszych do leczenia chirurgicznego. Wykonanie operacji klasycznej zarówno w pierwszym, jak i drugim obszarze wymaga zastos...