Stentgrafty stosowane w leczeniu chorób aorty piersiowej – cz. II

Wraz z postępem technologicznym i nabieranym doświadczeniem rola stentgraftów w leczeniu chorób aorty piersiowej stawała się coraz większa. Powstawały nowe modele protez wewnątrznaczyniowych, stwarzające możliwości zastosowania ich nawet w mniej korzystnych warunkach anatomicznych.
Stosowanie stentgraftów w leczeniu chorób aorty piersiowej zdecydowanie poprawiło wczesne i odległe wyniki operacji, eliminując przede wszystkim powikłania związane z dostępem operacyjnym. Wśród chorób aorty leczonych przy zastosowaniu stentgraftów należy wymienić: tętniaki, rozwarstwienia, pęknięcia pourazowe, krwiaki śródścienne, wrzody drążące i koarktacje. Coraz lepsza technika implantacji oraz coraz większe doświadczenie operatorów pozwalają na wykonywanie operacji zarówno planowych, jak i operacji pilnych i nagłych (w pękniętych tętniakach, ostrych rozwarstwieniach czy pourazowych pęknięciach). Podobnie jak w przypadku tętniaków aorty brzusznej, małoinwazyjna metoda leczenia, jaką jest implantacja stentgraftu, pozwala na wykonanie operacji u osób obciążonych chorobami współistniejącymi, u których operacja klasyczna byłaby obarczona bardzo dużym ryzykiem wystąpienia powikłań. Nowym obszarem, w który wkracza implantacja stentgraftu, jest łuk aorty. Umożliwiają to nowe konstrukcje i rozwiązania techniczne (1).
W 1994 roku Dake i wsp. opublikowali pierwsze doniesienie opisujące zastosowanie stentgraftu w leczeniu tętniaka aorty zstępującej u chorego, który z powodu obciążeń kardiologicznych nie został zakwalifikowany do klasycznego zabiegu chirurgicznego (2). Od tegoczasu nastąpił szybki rozwój techniczny urządzeń stosowanych w leczeniu chorób aorty w jej odcinku piersiowym. Liczba wykonywanych operacji wzrastała w ostatnich latach, co w efekcie sprawiło, że implantacja stentgraftu u chorych z chorobami aorty piersiowej stanowi aktualnie standard postępowania terapeutycznego.
[...]