Rola systemów obrazowania we współczesnej medycynie

Obrazowanie w medycynie odpowiada na potrzebę dokonania oceny wewnętrznych struktur anatomicznych, sprawdzenia ich funkcjonowania oraz znalezienia funkcjonalnych powiązań. Obecnie bardzo dynamicznie rozwijają się także możliwości śledzenia czynności terapeutycznych prowadzonych wewnątrz ciała bez otwierania powłok.

W dawnych czasach diagnoza medyczna oparta była na ocenie zmysłów lekarza: dotyku, wzroku, węchu czy słuchu. Stopniowo narzędzia diagnostyczne wzbogacone zostały o metody laboratoryjne.

Od blisko 120 lat w stawianiu diagnozy wykorzystywane jest promieniowanie X (tylko w Polsce nazywane promieniowaniem rentgenowskim – RTG), co zapoczątkowało rozwój metod obrazowania w medycynie. Kolejno pojawiały się: badania radioizotopowe, ultrasonografia, magnetyczny rezonans jądrowy, pozytonowa tomografia emisyjna. Ostatnie lata to systemy obrazowania łączące dwa czynniki fizyczne. Obrazowanie w medycynie odpowiada na potrzebę „zajrzenia do wnętrza ciała” bez ingerencji, dokonania oceny wewnętrznych struktur anatomicznych, sprawdzenia ich funkcjonowania oraz znalezienia funkcjonalnych powiązań. Obecnie bardzo dynamicznie rozwijają się także możliwości śledzenia czynności (działań) terapeutycznych prowadzonych wewnątrz ciała bez otwierania powłok (metody radiologii interwencyjnej).

Śmiało można postawić tezę, że bez obrazowania nie ma współczesnej medycyny. Aby to udowodnić, warto prześledzić zasady i możliwości poszczególnych technik (systemów) obr...