Rola diagnostyki obrazowej w Izbie Przyjęć i Szpitalnym Oddziale Ratunkowym
Kolejne metody diagnostyki obrazowej, które warto opisać, dotyczą podejmowanych badań TK. Z racji wysokich dawek promieniowania, które mogą mieć wpływ na zdrowie pacjenta, badanie powinno być podejmowane w przypadkach, kiedy obraz uzyskany w RTG nie pozwala na pewne postawienie diagnozy bądź w przypadkach, gdy z założenia wiadomo, że specyfika podejrzewanych schorzeń nie pozwoli na właściwe zobrazowanie ich w klasycznym zdjęciu RTG.
Do schorzeń o nagłym przebiegu, gdzie w algorytmie diagnostycznym wykorzystuje się badanie TK, należą między innymi: udar mózgu, obrzęk mózgu o różnym podłożu, masywny zator tętnicy szyjnej, zatorowość płucna, masywna odma, tętniak aorty piersiowej lub brzusznej, urazowe uszkodzenie naczyń bądź w przypadku urazów wysokoenergetycznych: oderwanie nerki. Badanie TK większą specyfikę wykazuje w przypadku udarów krwotocznych mózgu, ponieważ zmiany w obrębie mózgowia będą widoczne niemal natychmiast.
Z kolei w przypadku udaru niedokrwiennego mózgu zmiany będą widoczne dopiero po kilku godzinach od zadziałania czynnika zatorowego. Badanie jest istotne podczas diagnozowania obrzęku mózgu będącego stanem nagłego zagrożenia życia. Wskutek niego będzie kolejno dochodzić do przesunięcia układu komorowego, ucisku na wodociąg i komorę IV oraz rozpoczęcia procesu wgłobienia pod sierp mózgu. W rdzeniu przedłużonym na dnie komory IV znajduje się ośrodek oddechowy, którego ucisk i następowo uszkodzenie będzie decydować o wyhamowaniu napędu oddechowego oraz braku możliwości podejmowania przez pacjenta spontanicznego oddechu. W takich przypadkach, kiedy wyłączony zostanie ośrodek sterujący oddychaniem, wyborem koniecznym będzie intubacja pacjenta, podjęcie wentylacji mechanicznej i walka z przyczyną wyjściową obrzęku mózgu.
[...]