Rola diagnostyki obrazowej w Izbie Przyjęć i Szpitalnym Oddziale Ratunkowym

Stany zagrożenia życia diagnozowane obrazowo

Istnieje wiele sytuacji, w których udający się do pacjenta Zespół Ratownictwa Medycznego (ZRM) w wyniku prowadzonych Medycznych Czynności Ratunkowych (MCR) podejrzewa u pacjenta nagły stan zagrożenia życia lub zdrowia i w celu diagnostyki transportuje pacjenta do Izby Przyjęć (IP) bądź Szpitalnego Oddziału Ratunkowego (SOR). Przyczyny nagłego pogorszenia zdrowia możemy podzielić na urazowe bądź nieurazowe. We wszystkich stanach nagłych pomocna może być diagnostyka obrazowa, najczęściej w postaci: zdjęć RTG, tomografii komputerowej (TK lub CT), rezonansu magnetycznego (MRI) bądź ultrasonografii (USG). Trzy z pierwszych metod są wykorzystywane w diagnostyce wewnątrzszpitalnej ze względu na wielkość i wagę urządzeń służących do badań.

Ostatnia z metod, czyli USG, zaczęła według kilku doniesień naukowych być wykorzystywana także poza szpitalem już w ramach interwencji ZRM. Jest to możliwe dzięki miniaturyzacji aparatów USG i możliwości podpinania głowic różnego typu tabletu bądź smartfona. Dzięki prostym protokołom wykorzystywanym w stanach nagłych możliwe jest wykrycie płynu w obrębie brzucha, miednicy mniejszej oraz przeglądowe badanie serca w ramach point-of-care, np. w trakcie prowadzenia resuscytacji krążeniowo-oddechowej.

Diagnostyka RTG może służyć do wykrywania następujących patologii, które w krótkim czasie mogą doprowadzić do zgonu pacjenta:

• W obrębie czaszki: rozległe pęknięcie kości czaszki, złamanie zatok, kości twarzoczaszki bądź rozległych złamań oczodołów. Idąc niżej, do styku czaszki i kręgosłupa, pozostałe patologie najczęściej spotykane w konsekwencji urazów mogą obejmować złamanie zęba obrotnika lub uraz kręgów w lokalizacji k...