Radiologia zabiegowa – aktualne możliwości

Obrazowanie kliniczne

Najpierw wyjaśnijmy, co  oznacza takie pojęcie i czym różni się ono od  obrazowania fluoroskopowego. Najbardziej ogólna definicja mówi, że jest to tworzenie obrazu struktur wewnętrznych ciała przy pomocy różnych nośników informacji.

Nośnikami takimi mogą być fale dźwiękowa (USG) lub różnej długości fale elektromagnetyczne, od  najdłuższych poczynając:

• radiowe (MRI),
• świetlne – od podczerwieni, przez widzialne do  nadfioletu (termografia, diafanoskopia, endoskopia, koherentna tomografia optyczna),
• rentgenowskie (fluoroskopia, tomografia komputerowa).

Wybór metody obrazowania zależy przede wszystkim od  tkanek, narządów lub ich czynności, które chcemy zobrazować, czyli od  zakresu klinicznego procedur, który chcemy realizować. Dalszy wybór zależeć będzie od  wpływu nośnika informacji oraz koniecznych do  zastosowania środków farmakologicznych (np. kontrastujących) na  organizm i jego funkcje życiowe, po  dokonaniu rachunku potencjalnych zysków i strat.
Należy się także zastanowić, czy wprowadzenie metod komplementarnych lub zastosowanie metod hybrydowych nie poprawią skuteczności działania i nie zmniejszą ryzyka działań niepożądanych na ustrój pacjenta i na personel realizujący procedurę.

Poniżej postaram się krótko omówić każdy z  tych etapów pod kątem tego, co  jest lub za chwilę pojawi się na  rynku wyrobów medycznych. A gdy już ustalimy paletę możliwości technicznych, zapewniających realizację potrzeb klinicznych, przyjdzie czas na ekonomiczną ocenę poszczególnych rozwiązań.

Zasady wyboru wyposażenia