MONOSPACE drogą do nowoczesnego szpitala

Część łóżkowa

Istotnym elementem omawianego modelu jest także szczególna organizacja oddziałów łóżkowych i następnie fakt skomunikowania ich z Platformą. Szczególna organizacja – gdyż swego czasu projektowano oddziały łóżkowe „na miarę”, tzn. rozmieszczano w projekcie oddziały łóżkowe o ustalonych wielkościach, zamknięte w formach architektonicznych jak najbliższych tym wielkościom – pawilonach. Była to organizacja zupełnie nieodporna na jakiekolwiek zmiany ilościowe zapotrzebowania na łóżka w różnych specjalnościach, np. w połowie puste oddziały położnicze w czasie niżu demograficznego albo łóżka stojące na korytarzach w czasie nasilenia się jakiejś grupy zachorowań, a obecnie zupełnie nieadaptowalne do zmieniających się warunków epidemiologicznych.

Następnie praktykowano projektowanie oddziałów łóżkowych o wielkości około 30 łóżek, przyjmując założenie, że jest to najbardziej racjonalna wielkość oddziału z punktu widzenia jego rozmiaru, wykorzystania personelu i proporcji powierzchni pokoi łóżkowych do powierzchni pomieszczeń towarzyszących, co prowokowało architektów do projektowania słynnych układów pawilonowych (np. trzy pawilony po trzy kondygnacje) – ale to w dalszym ciągu nie rozwiązywało problemu elastycznego wykorzystania łóżek w szpitalu, gdyż trudno sobie wyobrazić szpital, w którym zapotrzebowanie na łóżka w różnych specjalnościach jest wielokrotnością 30 łóżek, albo eksploatację oddziału 45 łóżek, z czego 15 jest na innej kondygnacji.

Kilka lat temu zaproponowano model, który rozwiązał również i ten problem. Stosując formę zamkniętego w planie prostokąta, postanowiono rozmieszczać, owe uznane za racjonalne oddziały 30-łóżkowe, wzdłuż jego boków, np. dwa wzdłuż boku krótszego i trzy wzdłuż dłuższego w taki sposób, że...