GUS o systemie i zdrowiu Polaków w 2020 roku

Stacjonarna opieka zdrowotna

To najbardziej złożona i jednocześnie najdroższa forma opieki zdrowotnej, która powinna być stosowana, gdy inne sposoby leczenia pacjentów nie rokują pozytywnych rezultatów. Stąd też, jak wiadomo, wiele krajów, jak choćby ostatnio Dania, przeprowadza reformy systemów opieki zdrowotnej mające na celu przeniesienie punktu ciężkości w leczeniu pacjentów z opieki szpitalnej na inne formy leczenia. W Polsce ten proces przebiega powoli i niestety z dużymi oporami, zarówno ze strony części środowiska medycznego, jak i samych pacjentów.

Według GUS w okresie objętym raportem funkcjonowało u nas 898 jednostek szpitalnych dysponujących 167,7 tys. łóżek, co w przeliczeniu daje 438 szpitalnych łóżek na 100 tys. mieszkańców. Ta liczba ulega systematycznemu obniżeniu. Hospitalizowanych było, co może wydać się zaskakujące, 5735,0 tys. pacjentów, aż o 23,2% mniej niż w roku poprzednim.

Ważnym elementem opieki stacjonarnej, u nas niestety ciągle zaniedbywanym, jest opieka nad przewlekle i nieuleczalnie chorymi oraz osobami w bardzo podeszłym wieku, a zatem łóżka hospicyjne i paliatywne. W 2020 roku funkcjonowało 115 hospicjów i 78 oddziałów paliatywnych-hospicyjnych działających poza strukturami szpitali lub funkcjonujących w ramach szpitali ogólnych. W sumie do dyspozycji pacjentów było 3,6 tys. łóżek, które zapewniły opiekę 32,9 tys. pacjentów, o 18,9% mniej niż w 2019 roku. GUS nie podaje niestety, czy spadek ten podyktowany był ograniczoną dostępnością do tego rodzaju opieki, czy też poprawą stanu zdrowia obywateli.

Odmienną formę, w ramach opieki stacjonarnej, stanowią świadczenia w zakresie lecznictwa psychiatrycznego i leczenia uzależnień. W tym trybie są one realizowane przez wyspecjalizowane szpital...