Praktyczne aspekty ochrony radiologicznej w rentgenodiagnostyce

Ochrona personelu

A jak wygląda ochrona radiologiczna z perspektywy personelu? Bezpieczeństwo radiologiczne personelu zapewniają przede wszystkim odpowiednio przystosowane pomieszczenia, czyli pracownie rentgenowskie, dla których konieczne jest opracowanie dokumentacji projektowej, uwzględniającej opis osłon stałych i projekt wentylacji. Pracownia musi spełniać określone warunki lokalowe, mieć odpowiednią powierzchnię i wysokość oraz musi być w niej zapewniona co najmniej 1,5-krotna wymiana powietrza na godzinę. Niekiedy skład i rodzaj materiałów budowlanych przeznaczonych do wykonania konstrukcji pomieszczeń jest niewystarczający – w takich przypadkach konieczne jest dodatkowe wykonanie osłon ołowiowych na ścianach. Ważne też jest zapewnienie odpowiedniej osłonności drzwi wejściowych do pracowni i okien (w tym okien w sterowni). Potwierdzeniem założeń projektu są pozytywne wyniki pomiarów dozymetrycznych skuteczności osłon stałych.

Pracownia musi być też wyposażona w komplet osłon indywidualnych dostosowanych do rodzaju procedur wykonywanych w pracowni zarówno dla pacjenta, jak i personelu, jeśli jest taka potrzeba.

Personel zatrudniony w warunkach narażenia jest zakwalifikowany przez kierownika jednostki do odpowiedniej kategorii narażenia. W diagnostyce obrazowej najczęściej jest to kategoria B, czyli możliwość uzyskania dawki skutecznej do 6 mSv. Powyżej tego progu personel kwalifikowany jest do kategorii A narażenia.

W celu dostosowania działań i środków ochrony radiologicznej pracowników do wielkości i rodzajów zagrożeń wprowadza się również podział lokalizacji miejsc pracy na tereny nadzorowane (dla pracowników kategorii B) lub tereny kontrolowane (gdzie istnieje możliwość otrzymania dawek dla pracowników katego...