Praktyczne aspekty ochrony radiologicznej w rentgenodiagnostyce

Czynniki wpływające na dobór ochrony radiologicznej

Należy zwrócić uwagę, że do typu badania dostosowane są odpowiednie parametry fizyczne ekspozycji. Inne napięcie stosuje się podczas badania mammograficznego, w celu uzyskania obrazu tkanek miękkich, jeszcze inne w przypadku badań kostnych czy płucnych. Wielkość zastosowanego napięcia ma istotny wpływ na tzw. „twardość” promieniowania, czyli jego przenikliwość. Im wyższe napięcie podczas ekspozycji, tym większa jego energia i „twardsze”, bardziej przenikliwe promieniowanie. Niższe napięcie powodują powstanie promieniowania „miękkiego” o niższej energii. Ten rodzaj napięcia jest łatwiej absorbowany przez tkanki, wzrasta też prawdopodobieństwo jego rozproszenia (z uwagi na niższą energię). To z kolei ma wpływ na pogorszenie jakości obrazu oraz wzrost dawki w obszarach, które nie są celem badania. Istotne znaczenie w ochronie radiologicznej pacjenta będą miały również parametry czasu ekspozycji oraz natężenia promieniowania. Stosowanie odpowiednio krótkiego czasu ekspozycji to kolejna zasada w ochronie radiologicznej, należy jednak pamiętać, że będzie to zawsze kompromis. Wraz ze skróceniem czasu ekspozycji spada dawka, jaką pacjent otrzymuje podczas badania, ale zbyt krótki czas może wpłynąć na uzyskanie obrazu gorszej jakości. Jeśli to spowoduje, że badanie trzeba powtórzyć, pacjent ostatecznie i tak otrzyma wyższą dawkę.

Ostatnia zasada radiologiczna, czyli spadek dawki z kwadratem odległości, odnosi się głównie do personelu stosującego promieniowanie jonizujące. Należy jednak wiedzieć, że odległość pomiędzy źródłem promieniowania a pacjentem też ma wpływ na jakość otrzymanego obrazu. Te zasady są szczególnie istotne w radiologii zabiegowej, w przypadku której stosuje się możliwie największą odległość lampy od pacjenta i możliwie najbliższe położenie rejestratora obrazu w...