Postępowanie w udarze mózgu – wybrane zagadnienia z wytycznych Sekcji Chorób Naczyniowych Polskiego Towarzystwa Neurologicznego 2019

Profilaktyka wtórna udaru

Po udarze niedokrwiennym mózgu ryzyko nawrotu sięga w pierwszym roku 10-12% i 5-8% w każdym następnym (14, 15). Stąd niezmiernie istotne jest prawidłowe wdrożenie profilaktyki wtórnej. Powinna ona być ustalona i wdrożona jak najszybciej po wystąpieniu udaru i przed wypisaniem chorego z OU. Częstość nawrotów zależy od etiologii i jest najwyższa u pacjentów spowodowanych zatorem pochodzenia sercowego oraz w przypadkach znacznego zwężenia tętnic szyjnych (2).

U chorych z niekardiogennym udarem kontynuuje się leczenie przeciwpłytkowe włączone już w fazie ostrej.

W przypadku powtórnego udaru mózgu u chorych, którzy przyjmowali ASA, można rozważyć zmianę lub dodanie innego z wyżej wymienionych leków przeciwpłytkowych (jakość dowodów – średnia, poziom zalecenia – słaby).

U chorych z niedokrwiennym UM z migotaniem przedsionków (AF) i brakiem przeciwwskazań do leczenia doustnymi antykoagulantami (OAC) powinny być włączone inhibitory witaminy K lub NOAC. Wybór leku zależy od stanu klinicznego pacjenta, możliwości monitorowania leczenia i finansowych pacjenta. W pierwszej kolejności preferowane są NOAC. W przypadku zastawkowego AF, lekami z wyboru w profilaktyce wtórnej pozostają jednak VKA (acenokumarol i warfaryna). OAC powinny być włączone 3-14 dni po udarze. Proponowane jest stosowanie następujących kryteriów czasowych włączania OAC:

• 3-4 dni po udarze w przypadku stwierdzenia małego ogniska udarowego (tj. do 1,5 cm),
• 7 dni po udarze w przypadku stwierdzenia średniego ogniska udarowego (tj. obejmującego mniej niż [...]

Ten materiał dostępny jest dla Subskrybentów.

Wybierz pakiet subskrypcji dla siebie i ciesz się dostępem do bazy merytorycznej wiedzy!

Wybierz subskrypcję

Masz aktywną Subskrypcję?

Zaloguj się

Nie masz jeszcze konta w serwisie? Dołącz do nas