Polski system ochrony zdrowia – dwa punkty widzenia – analogiczne wnioski

Czytając oba cytowane dokumenty, nie sposób oprzeć się wrażeniu, że zdecydowana większość podnoszonych i opisywanych w nich zjawisk jest nam doskonale znana – i to od dawna. Mimo różnej perspektywy oglądu – zagranicznej i krajowej – i zakresu szczegółowości obu dokumentów przedstawiony w nich obraz istniejącego stanu rzeczy i wynikające z niego wnioski są dość podobne.

Polski system opieki zdrowotnej wymaga naprawy. Kolejne ekipy rządzące wprowadzały różnego rodzaju zmiany, które nie przynosiły jednak znaczącej poprawy efektywności funkcjonowania opieki zdrowotnej, a tym samym sytuacji pacjentów.

Faktycznie i relatywnie zbyt mała ilość środków budżetowych desygnowanych na opiekę zdrowotną stanowi barierę ograniczającą dostęp do świadczeń medycznych. Z uwagi na bardzo duży udział środków bezpośrednich przeznaczanych na zdrowie przez samych Polaków dotyczy to szczególnie członków najgorzej uposażonych gospodarstw domowych. Ponadto, na co zwracają uwagę kontrolerzy NIK, nawet te niedostateczne środki nie są w pełni wykorzystywane na zwiększenie podaży niezbędnych świadczeń dla pacjentów.

Na skutek m.in. niedofinansowania w polskim systemie opieki zdrowotnej coraz bardziej zaczyna brakować personelu medycznego, co dodatkowo pogłębia już, a będzie szczególnie w przyszłości, problemy z dostępem do właściwej opieki medycznej. Ma to istotne znaczenie wobec obiektywnej tendencji starzenia się społeczeństwa.

Podsumowanie

Z obu raportów można, bez ryzyka popełnienia błędu, wyciągnąć wniosek, że P...