Permanentny deficyt w ochronie zdrowia

Jednocześnie nie sposób nie zadać pytania o  brak widocznych wniosków i  podejmowanych działań wynikających z  faktu, że  mimo opisanych wcześniej braków kadrowych, liczba placówek szpitalnych rośnie. Przede wszystkim prywatnych, jednoprofilowych, np. okulistycznych lub ortopedycznych. Według szacunków w  ostatnich latach powstało nawet blisko 200 takich jednostek. Z  drugiej zaś, w  publicznym systemie średnie wykorzystanie łóżek wynosi jedynie 66,5%. Puste łóżka to  źródło nieproduktywnych kosztów. Nie pracując, generują wzrost kosztów stałych placówek, głównie wynikających z  konieczności zatrudniania przypisanego do  ich liczby personelu. Jak podają E.  Nojszewska, W.  Malinowski i S.  Sikorski w  pracy Komercyjne świadczenie usług przez szpitale publiczne (Walter Kluwer, 2017), system ochrony zdrowia traci setki milionów złotych rocznie, utrzymując niepracujące łóżka. Roczny koszt jednego pustego łóżka na  oddziale internistycznym w  2015 r.  wynosił 18  801,96  zł, co  łącznie dawało blisko 47  mln zł  na  wszystkich tego typu oddziałach publicznych szpitali w  kraju. Przykładowo na  innych oddziałach koszty te  kształtowały się następująco:

• kardiologia – 23  480,28  zł  rocznie na  1  łóżko, łącznie 36,66  mln zł, 
• chirurgia ogólna – 17  911,68  zł  rocznie za  1  łóżko, łącznie 71,07  mln zł,
• chirurgia urazowo-ortopedyczna – 19  109,04  zł  rocznie za  1  łóżko, łącznie 41,26  mln zł,
• urologia – 7  929,96  zł  rocznie na  1  łóżko, łącznie 6,03  mln zł,
• okulistyka – 18  576,36  zł  rocznie na  1  łóżko, łącznie 28,84  mln zł,
• pediatria – 13  728,96  zł  rocznie na  1  łóżko, łącznie 46,34  mln zł.

Rozwiązanie [...]

Ten materiał dostępny jest dla Subskrybentów.

Wybierz pakiet subskrypcji dla siebie i ciesz się dostępem do bazy merytorycznej wiedzy!

Wybierz subskrypcję

Masz aktywną Subskrypcję?

Zaloguj się

Nie masz jeszcze konta w serwisie? Dołącz do nas