Organizacja podstawowej opieki zdrowotnej w Polsce – część I

fot. iStock

Podstawowa opieka zdrowotna jest kluczowym elementem systemu ochrony zdrowia w Polsce. Jej zadaniem jest całościowa opieka nad pacjentem chorym oraz zdrowym poprzez udzielanie świadczeń zdrowotnych zarówno w przychodni, jak i w domu świadczeniobiorcy. Do świadczeń w zakresie podstawowej opieki zdrowotnej uprawnieni są pacjenci dorośli oraz dzieci, na podstawie deklaracji wyboru lekarza, pielęgniarki i położnej POZ, lub – w wyjątkowych sytuacjach – bez złożonej deklaracji.

Początki POZ sięgają wczesnych lat XX wieku i system ten rozwijał się wraz z sytuacją gospodarczą i administracyjną w państwie. Początkowo, wzorując się na organizacji systemu w państwach sąsiedzkich, następnie bazując na własnych doświadczeniach, ukształtowano system ochrony zdrowia w Polsce. Duży rozwój nastąpił w okresie międzywojennym, wprowadzenie obowiązkowych ubezpieczeń społecznych (w tym zdrowotnych), utworzenie kas chorych dały podstawę do zbudowania jednolitego systemu, który pomimo dalszych zmian dawał obywatelom w powojennej Polsce możliwość korzystania z bezpłatnej opieki zdrowotnej. Jako że państwo wzięło na siebie odpowiedzialność za stan zdrowia ludności, za główny cel przyjęto zapewnienie wszystkim obywatelom równej i nieodpłatnej opieki zdrowotnej. Pomimo wielu zmian wprowadzonych od tamtego czasu kierunek zmian pozostał ten sam. Ewolucja polskiego systemu ochrony zdrowia, ubezpieczeń społecznych i organizacji opieki doraźnej doprowadziły do stanu obecnego, a w...