Nowoczesny Oddział Anestezjologii i Intensywnej Terapii − przegląd dostępnych technologii

Analiza zgromadzonych danych medycznych oraz trendów zmian parametrów organizmu pacjenta mają decydujące znaczenia dla wyboru odpowiednich decyzji terapeutycznych przez zespół prowadzący leczenie. Stąd też we współczesnym oddziale intensywnej terapii konieczna jest możliwość dwutorowego udostępniania danych przez systemy medyczne.

Oddział intensywnej terapii (OIT) jest wyspecjalizowanym oddziałem ukierunkowanym na leczenie pacjentów z zagrażającymi życiu odwracalnymi dysfunkcjami więcej niż jednego układu organizmu. Celem postępowania medycznego w OIT jest wdrożenie terapii wspierającej lub całkowicie zastępującej niewydolne narządy/układy organizmu do czasu powrotu ich własnej funkcji. W przeważającym stopniu cel ten jest realizowany przy wykorzystaniu różnego rodzaju zaawansowanych urządzeń medycznych. Najważniejszymi kategoriami aparatury medycznej są: systemy monitorowania i nadzoru nad pacjentem, urządzenia diagnostyki obrazowej i laboratoryjnej, respiratory, systemy do terapii pozaustrojowych, systemy infuzyjne. Integrację powyższych urządzeń i optymalne wykorzystanie ich możliwości można osiągnąć przy wykorzystaniu odpowiednich narzędzi informatycznych.

Systemy nadzoru nad pacjentem i diagnostyki

Współczesna intensywna terapia opiera się na zindywidualizowanym podejściu do leczenia pacjenta oraz ukierunkowaniu postępowania medycznego na jego specyficzne problemy. Co istotne, leczenie w oddziale intensywnej terapii musi być dynamicznie modyfikowane, w zależności od zmieniającego się stanu pacjenta wynikającego z dynamiki procesu chorobowego lub odpowiedzi na prowadzone leczenie. Z tych względów kluczowe znaczenia dla intensywnej terapii ma uzyskanie szczegółowych informacji o stanie organizmu pacjenta oraz śledzenie zmian parametrów organizmu w czasie. Główne kategorie danych medycznych niezbędne do prowadzenia postępowania leczniczego w OIT obejmują: parametry fizjologiczne organizmu, dane laboratoryjne oraz informacje obrazowe.

Parametry fizjologiczne

Parametry fizjologiczne (temperatura, tętno, ciśnienie tętnicze krwi, czynność elektryczna serca, wysycenie hemoglobiny tlenem, częstość oddychania, rzut serca itp.) odzwierciedlają aktualny stan organizmu pacjenta. Do uzyskania tych danych są wykorzystywane urządzenia monitorujące poszczególne parametry. Podstawowym urządzeniem monitorującym stan pacjenta w OIT jest przyłóżkowy monitor funkcji życiowych. Zwyczajowe określenie „kardiomonitor” nie odzwierciedla w pełni możliwości tego urządzenia. Poza rejestracją podstawowych parametrów życiowych urządzenia te pozwalają na ocenę wielu zaawansowanych parametrów fizjologicznych. Należą do nich: pomiary ciśnień: ośrodkowego ciśnienia żylnego, wewnątrzbrzusznego, wewnątrzczaszkowego, pomiary: stężeń gazów w mieszaninie oddechowej, czynności elektrycznej mózgu, zaawansowanych parametrów hemodynamicznych obrazujących stan układu krążenia, pomiary kalorymetryczne.

Przyłóżkowe monitory powinny być urządzeniami o budowie modułowej, umożliwiającymi konfigurację mierzonych parametrów w zależności od indywidualnych potrzeb pacjenta. Praktyczną zaletą otwartych, modułowych systemów monitorowania jest brak konieczności ustawiania dodatkowych urządzeń w strefie pacjenta w razie konieczności rozszerzenia zakresu monitorowania. Pozwala to na zmniejszenie liczby urządzeń w bezpośrednim sąsiedztwie pacjenta oraz ograniczenie dużej liczby przewodów/drenów w przypadku prowadzenia szerokiego zakresu monitorowania. Upraszcza to również komunikację z centralą monitorującą, ponieważ przy tym rozwiązaniu dodatkowe moduły są zasilane z monitora głównego, jak również korzystają z systemu przesyłu danych monitora. Przyłóżkowy monitor pacjenta powinien posiadać duży ekran gwarantującym widoczność i czytelność wyświetlanych danych dla personelu.

Ważnym elementem przyłóżkowych monitorów parametrów życiowych jest moduł transportowy. Pozwala on na nieprzerwaną obserwację i rejestrację parametrów pacjenta, również podczas jego transportu (np. do pracowni badań obrazowych, na salę operacyjną itp.). Moduł transportowy umożliwia nie tylko wyświetlanie parametrów w czasie transportu, ale również przechowuje zebrane dane, zapewniając tym samym ciągłość zgromadzonych danych nawet wtedy, kiedy pacjent znajduje się poza stanowiskiem intensywnej terapii (1).