Nowoczesne stanowisko anestezji regionalnej

Większość producentów sprzętu do ultrasonografii umieszcza w oprogramowaniu aparatu odpowiednie nastawy początkowe (preset) do poszczególnych blokad regionalnych.

Specjalistyczne igły dedykowane do stosowania w blokadach obwodowych zwykle są zakończone „tępym” ścięciem o szerokim kącie, czyli tak zwanym krótkim szlifem, co skutkuje zmniejszoną zdolnością przecinania tkanek. Igłą o takim szlifie nie tylko trudniej jest przebić czy uszkodzić nerw, ale i przechodzenie nią przez kolejne warstwy powięziowe jest wyraźnie wyczuwalne jako „kliknięcie”, co ułatwia wykonanie blokady.

Producenci zapewniają szeroki wybór długości igieł. Igły krótsze (ok. 25-50 mm) zwykle stosowane są do blokad struktur powierzchownych, ich niewielka długość pomaga uniknąć przypadkowego nakłucia głębiej położonych struktur, takich jak naczynia czy narządy wewnętrzne. Z kolei dłuższe igły (80-150 mm) znajdują zastosowanie w blokadach głębokich, takich jak blokada splotu lędźwiowego czy nerwu kulszowego z dostępu przezpośladkowego. Inną szczególną cechą igieł do blokad obwodowych jest powłoka izolacyjna na trzonie, odsłaniająca jedynie końcówkę igły, co pozwala na zastosowanie stymulatora nerwów obwodowych.

Współcześnie trzon igły wykonany jest zwykle w taki sposób, aby zwiększyć jego echogeniczność, co poprawia widoczność igły w obrazie ultrasonograficznym. Są one szczególnie polecane do blokad głęboko położonych struktur. W razie potrzeby zastosowania długotrwałej blokady regionalnej, istnieje możliwość użycia cewników założonych na igle lub zakładanych przez igłę w okolicę struktur nerwowych tak, aby można podawać środek miejscowo znieczulający w powtarzanych dawkach lub w formie wlewu ciągłego, co zapewnia analgezję przekraczającą czas działania pojedynczej dawki leku.