Nowe rozwiązania techniczne i kliniczne współczesnych respiratorów

Dostosowanie wentylacji mechanicznej do stanu klinicznego pacjenta

W badaniu ARDSNet z 2000 roku wykazano znaczące zmniejszenie śmiertelności przy objętości wentylacji wynoszącej 6 ml/kg m.c. w porównaniu z 12 ml/kg m.c. Dzięki obrazom tomografii komputerowej wiadomo, że w chorym płucu występują obszary nienapowietrzone z powodu obecności płynu, jak i niedodmy oraz obszary napowietrzone.

Wielkość wentylowanego płuca zmienia się z czasem wentylacji chorego. Może zmieniać się w czasie zdrowienia, jak i pogorszenia się stanu pacjenta. Dzisiaj dla każdego intensywisty jest oczywiste, że wentylacja mechaniczna to nie jest tylko ilość ml na kg m.c. Wpływ na optymalizację wentylacji ma również PEEP, której prawidłowo dobrana wartość pozwoli zmaksymalizować frakcję rekrutowanego płuca. Konsekwencją takiego postępowania będzie maksymalna zmiana ciśnienia wdechowego pozwalająca na maksymalne zmniejszenie rozciągania płuc, a tym samym ich ochronę (10-12). Dostosowanie wentylacji mechanicznej do wentylacji pacjenta nie jest procesem prostym. Nawet jeżeli coraz więcej wiadomo o fizjologii i patofizjologii oddychania, kluczowe parametry (zmienne) potrzebne do dostosowania wentylacji dla danego pacjenta nie są jeszcze powszechnie mierzalne przy jego łóżku. Powoduje to dysonans między tym, co wiadomo już o idealnej strategii wentylacji a tym, co możemy zastosować w terapii.

Z tego powodu w ostatnich latach wysiłki badawcze poświęcono ulepszaniu technologii oceny zmiennych fizjologicznych przy łóżku pacjenta i włączeniu do respiratorów ulepszonych możliwości monitorowania. Dostępność pomiarów określonych zmiennych fizjologicznych umożliwia włączenie algorytmów automatycznego dostosowania do wentylacji pacjenta.

Z punktu widzenia użytk...