Niewydolność oddechowa w oddziale intensywnej terapii noworodka – aktualne standardy

Wentylacja nieinwazyjna 

Nieinwazyjne wspomaganie oddychania u  noworodków występuje wtedy, kiedy wsparcie oddychania prowadzi się bez intubacji pacjenta. Zastosowanie stałego dodatniego ciśnienia w  drogach oddechowych prowadzi do  rozprężenia pęcherzyków płucnych, co  w  konsekwencji skutkuje poprawą wymiany gazowej oraz zminimalizowaniem wysiłku oddechowego u  noworodka. Postępowanie takie jest wskazane u  pacjentów z  chorobami płuc związanymi z  niedodmą, niedoborem surfaktantu, w  przypadku bezdechów wcześniaka, odzwyczajaniu od  respiratora oraz w  licznych stanach niewydolności oddechowej.

Wśród metod nieinwazyjnego wsparcia oddechowego wyróżnia się: ciągle dodatnie ciśnienie w  drogach oddechowych (CPAP – continuous positive airway pressure), wentylację nieinwazyjną z  zastosowaniem dodatniego ciśnienia (NIPPV – nasal intermittent positive pressure ventilation) oraz kaniule nosowe z  wysokim przepływem gazów (HFNC – high-flow nasal cannula).

Wszystkie wymienione wcześniej metody cechują mała inwazyjność i  mała liczba powikłań, jednak aby móc zastosować ten sposób wspomagania oddechu, noworodek musi posiadać własny napęd oddechowy.

Ciągle dodatnie ciśnienie w  drogach oddechowych jest związane z  licznymi pozytywnymi efektami. Obserwuje się między innymi: stabilizację dróg oddechowych, rozprężenie pęcherzyków płucnych zapobiegające powstawaniu niedodmy, poprawę metabolizmu surfaktantu, zmniejszenie prawo-lewego przecieku krwi i  zwiększenie utlenowania krwi. Wszystkie powyższe wpływają na  poprawę wymiany gazowej oraz obniżenie pracy oddechowej.

Możliwe s...