Niewydolność oddechowa w oddziale intensywnej terapii noworodka – aktualne standardy
Wentylacja nieinwazyjna
Nieinwazyjne wspomaganie oddychania u noworodków występuje wtedy, kiedy wsparcie oddychania prowadzi się bez intubacji pacjenta. Zastosowanie stałego dodatniego ciśnienia w drogach oddechowych prowadzi do rozprężenia pęcherzyków płucnych, co w konsekwencji skutkuje poprawą wymiany gazowej oraz zminimalizowaniem wysiłku oddechowego u noworodka. Postępowanie takie jest wskazane u pacjentów z chorobami płuc związanymi z niedodmą, niedoborem surfaktantu, w przypadku bezdechów wcześniaka, odzwyczajaniu od respiratora oraz w licznych stanach niewydolności oddechowej.
Wśród metod nieinwazyjnego wsparcia oddechowego wyróżnia się: ciągle dodatnie ciśnienie w drogach oddechowych (CPAP – continuous positive airway pressure), wentylację nieinwazyjną z zastosowaniem dodatniego ciśnienia (NIPPV – nasal intermittent positive pressure ventilation) oraz kaniule nosowe z wysokim przepływem gazów (HFNC – high-flow nasal cannula).
Wszystkie wymienione wcześniej metody cechują mała inwazyjność i mała liczba powikłań, jednak aby móc zastosować ten sposób wspomagania oddechu, noworodek musi posiadać własny napęd oddechowy.
Ciągle dodatnie ciśnienie w drogach oddechowych jest związane z licznymi pozytywnymi efektami. Obserwuje się między innymi: stabilizację dróg oddechowych, rozprężenie pęcherzyków płucnych zapobiegające powstawaniu niedodmy, poprawę metabolizmu surfaktantu, zmniejszenie prawo-lewego przecieku krwi i zwiększenie utlenowania krwi. Wszystkie powyższe wpływają na poprawę wymiany gazowej oraz obniżenie pracy oddechowej.
Możliwe są różne sposoby dostarczania CPAP. Do najczęstszych należą podwójne kaniule donosowe, maski nosowe oraz pojedyncze rurki nosowo-gardłowe. Zaleca się zamienne stosowanie podwójnych kaniul nosowych z maską nosową, co ma na [...]