Systemy neuronawigacji mózgu − technologia na miarę XXI wieku

Na czym polega wykonanie neuronawigacji?

Jest to cały, dzisiaj już naprawdę skomplikowany, proces wykonywany w oparciu o wyrafinowane systemy komputerowe, składający się z kilku powiązanych wzajemnie etapów. Najpierw konieczne jest wykonanie tzw. referencyjnych badań obrazowych głowy i mózgu o możliwie największej rozdzielczości. Zapewniają to aparaty MR lub KT o wysokich parametrach, zdolne wykonać skanowanie cienkowarstwowe. Dane te są następnie wczytywane do systemu, który na ich podstawie tworzy dokładny trójwymiarowy model głowy pacjenta, w którym są obecne zarówno struktury mózgu, jak też i czaszki wraz z powłokami zewnętrznymi. Jest to bardzo ważne, ponieważ, jak wspomniano powyżej, te struktury „zewnętrzne” będą stanowić punkt odniesienia do lokalizacji przez system struktur wewnątrzmózgowych.

Aby uzyskać „pierwotny punkt orientacyjny” w rzeczywistej przestrzeni sali operacyjnej, głowę znieczulonego pacjenta unieruchamia się za pomocą specjalnego metalowego zacisku, do którego przymocowana jest tzw. ramka referencyjna. Ramka zawiera mały wgłębiony punkcik, w którym chirurg umieszcza zaostrzoną końcówkę wskaźnika. Jej położenie w stosunku do „rzeczywistej głowy” pacjenta, „umie” z kolei dokładnie określić system neuronawigacji (optycznej, magnetycznej etc., por. dalej). Wówczas następuje proces tzw. „rejestracji”, którego istota polega na połączeniu wirtualnego, trójwymiarowego modelu, utworzonego na podstawie badań referencyjnych, z rzeczywistą, anatomiczną przestrzenią pacjenta.

W tym celu końcówką wskaźnika neuronawigacyjnego dotyka się szeregu charakterystycznych miejsc czaszki, jak koniec nosa, jego nasada, kość czołowa itd. Pozwala to systemowi umiejscowić najpierw całą „rzeczywistą” głowę pacjenta w trójwymiarowej przestrzeni sali operacyjnej i powiązać je...