Testy nieinwazyjne w diagnostyce zakażeń Helicobacter pylori

W diagnostyce zakażenia H. pylori wykorzystuje się testy inwazyjne związane z koniecznością wykonania badania endoskopowego górnego odcinka przewodu pokarmowego oraz metody nieinwazyjne. Do testów nieinwazyjnych zalicza się: test oddechowy z użyciem mocznika znakowanego C13, test na obecność antygenu H. pylori w kale, metody serologiczne oraz molekularne.

Duże rozpowszechnienie zakażenia H. pylori w populacji oraz udowodniony związek zakażenia z rozwojem wielu chorób stały się przyczynkiem do rozwoju różnorodnych testów diagnostycznych mających zarówno umożliwić wykrycie (lub wykluczenie) zakażenia, jak i ocenić skuteczność zastosowanej terapii eradykacyjnej.

W diagnostyce zakażenia H. pylori wykorzystuje się testy inwazyjne związane z koniecznością wykonania badania endoskopowego górnego odcinka przewodu pokarmowego oraz metody nieinwazyjne [1, 2].

Do testów nieinwazyjnych zalicza się: test oddechowy z użyciem mocznika znakowanego C13, test na obecność antygenu H. pylori w kale, metody serologiczne oraz molekularne.

Test oddechowy z użyciem mocznika znakowanego C13 (urea breath test – UBT)

Test mocznikowy (UBT) został wprowadzony do diagnostyki zakażenia H. pylori w 1987 r. Ze względu na wysoką czułość (90-95%) oraz swoistość (90-98%) przewyższa inne metody nieinwazyjne [3-5]. Metoda badania wykorzystuje wysoką aktywność ureazy bakteryjnej H. pylori. W trakcie testu oddechowego UBT badanemu pacjentowi podaje się na czczo mocznik [...]

Ten materiał dostępny jest dla Subskrybentów.

Wybierz pakiet subskrypcji dla siebie i ciesz się dostępem do bazy merytorycznej wiedzy!

Wybierz subskrypcję

Masz aktywną Subskrypcję?

Zaloguj się

Nie masz jeszcze konta w serwisie? Dołącz do nas