Laboratoryjne metody diagnostyki zakażeń Clostridioides difficile jako ważny aspekt w leczeniu i kontroli CDI

Artykuł opracowały: mgr Emilia Stacherczak, mgr Jolanta Chęcińska, mgr Luiza Sikorska, mgr Karolina Kosowska

Zakład Diagnostyki Laboratoryjnej Szpital Wojewódzki im. Jana Pawła II w Bełchatowie, ul. Czapliniecka 123 97-400 Bełchatów

Zakażenia Clostridioides difficile (CD, CDI) stały się istotnym problemem, z którym zmaga się współczesny system opieki zdrowotnej. Są one najczęściej skutkiem dysbiozy jelitowej, która przybiera różne postacie kliniczne – począwszy od łagodnych biegunek, przez rzekomobłoniaste zapalenie jelit, aż do wystąpienia megacolon toxicum.

C. difficile jest przyczyną 30-50% biegunek poantybiotykowych, co stanowi olbrzymie obciążenie kliniczne i ekonomiczne dla szpitali. Wysokie koszty zakażeń CD mają wymiar zarówno bezpośredni (tj. koszt antybiotykoterapii, operacji, opieki okołooperacyjnej), jak i pośredni wynikający z dłuższej hospitalizacji (o około 1–3 tygodnie), izolacji, kohortacji chorych, dezynfekcji łóżek, pomieszczeń oraz licznymi badaniami dodatkowymi w postaci posiewów, czy też badań genetycznych (rybotypowanie szczepów C. difficile), a niekiedy nawet koniecznością zamknięcia oddziału (1).

Liczba zakażeń C. difficile od 2013 roku, czyli pierwszego roku, gdy zaczęto rejestrować przypadki zakażeń jelitowych CD wynosiła 4 738 przypadków i stale utrzymuje tendencję wzrostową (według danych NIZP-PZH w 2022 roku wynosiła 56,00/100 tys. ludności) (2).

Dlatego też niezwykle ważna jest szybka i precyzyjna diagnostyka CDI, aby można było po pierwsze – wdrożyć odpowiednie leczenie, a po drugie – zminimalizować [...]

Ten materiał dostępny jest dla Subskrybentów.

Wybierz pakiet subskrypcji dla siebie i ciesz się dostępem do bazy merytorycznej wiedzy!

Wybierz subskrypcję

Masz aktywną Subskrypcję?

Zaloguj się

Nie masz jeszcze konta w serwisie? Dołącz do nas