Kontrola jakości – prosty rys historyczny wraz z niezbędnymi definicjami

Kontrola jakości w medycznych laboratoriach diagnostycznych to zaplanowane i systematyczne działania, które pozwalają na zidentyfikowanie błędów pojawiających się w trakcie procesu analitycznego oraz ich rozpoznanie i skorygowanie przed wydaniem wyniku.

By wynik był wiarygodny, laboratorium zobligowane jest do prowadzenia ciągłej, regularnej oceny jakości badań przy użyciu środków zapewniających prowadzenie kontroli wewnątrzlaboratoryjnej i zewnątrzlaboratoryjnej (2, 3).

Każdy parametr, który oznaczamy w medycznym laboratorium diagnostycznym, narażony jest na zmianę precyzji i poprawności. Czynniki, które wpływają na pomiar są niejednorodne, przez to bez odpowiedniego śledzenia działań określonych metod pomiaru możemy spodziewać się zafałszowanych wyników. Jedynym możliwym sposobem zapewnienia precyzji i poprawności pomiarów jest uaktywnienie kontroli jakości, która cechuje się skutecznością (12).

Kontrola wewnątrzlaboratoryjna to skuteczne obniżanie błędów przypadkowych i systematycznych (4, 12).

Prekursorem kontroli jakości był Walter S. Shewart. Zdefiniował on jej niezbędne zasady. Użyli ich S. Levey i E R. Jenings w pracy doświadczalnej, którą opublikowali w roku 1950 w "Amercian J. Clinical Pathology" pod tytułem The use of control charts in the clinical chemistry (pol.: Zastosowanie kart kontrolnych w laboratorium klinicznym). Wprowadzili oni do medycznych laboratoriów statystyczną kontrolę jakości, która polegała na podwójnych pomiarach próbek kontrolnych. Podczas serii badań dokładali 2 dodatkowe próbki tego samego materiału. Po uzyskaniu wyników mogli wyliczyć wartość rozstępu oraz średniej. Pozwalało [...]

Ten materiał dostępny jest dla zalogowanych użytkowników.

Bezpłatnie załóż konto i dołącz do grona użytkowników naszego portalu!

Zaloguj się Zarejestruj się

Chcesz mieć dostęp do wszystkich materiałów na portalu?

Wybierz subskrypcję