Kierunki rozwoju w laryngologii onkologicznej

Postępowanie chirurgiczne

Uważam, że każde postępowanie operacyjne musi składać się z kolejnych trzech etapów: usunięcia guza, rekonstrukcji wyciętych tkanek i rehabilitacji po wygojeniu. Techniki rekonstrukcyjne wykonywane w Polsce do końca XX wieku polegały na mobilizowaniu i przesuwaniu okolicznych tkanek w miejsce ubytku. Często efekt był daleki od oczekiwań funkcjonalnych, jak i estetycznych. Wyrafinowane techniki chirurgii mikronaczyniowej i rekonstrukcyjnej zmieniają tę sytuację. Obecnie trwają prace naukowe badające, czy blokowanie limfangiogenezy ma wpływ na zmniejszenia tworzenia się przerzutów. Dane z najnowszych badań sugerują, że limfangiogeneza jest specyficzna i typowa dla każdego narządu. Naczynia limfatyczne identyfikowane są na podstawie oceny markerów śródbłonków naczyń limfatycznych. Umożliwia to dokładne oddzielenie naczyń limfatycznych od krwionośnych i dzięki temu opisano naczynia limfatyczne w: czerniaku skóry, rakach głowy i szyi, raku brodawkowatym tarczycy itp. Stwierdzono, że przerzuty do węzłów chłonnych zachodzą na drodze istniejących naczyń limfatycznych danego narządu, jednak uczestniczą w nim też nowopowstałe kapilary limfatyczne guza. Tworzą się one pod wpływem cytokin produkowanych przez komórki nowotworowe i inne, które przywędrowały przez oddziaływanie guza pierwotnego. Obecnie kontrowersje rodzi dyskusja, czy guz posiada własne niezależne unaczynienie limfatyczne i czy jego ewentualna czynność jest zachowana. Udowodniono, że duża gęstość naczyń limfatycznych koreluje ze stanem węzłów chłonnych lokalnych i ma negatywny wpływ na czas wolny od wystąpienia wznowy i tym samym na całkowity czas przeżycia chorego. Siły, które oddziałują na komórki nowotworu w początkowych odcinkach układu limfatycznego, są zdecydowanie mniejsze niż w układzie krążenia i dlatego ich selekcja jest mniejsza. W węźle limfatycznym występuje ich koncentracja, w przec...