Kardiowertery-defibrylatory i ich zastosowanie

Wszczepialne kardiowertery-defibrylatory

ICD to  urządzenia, które wydłużają życie pacjentów (16). Liczba pacjentów, u  których wszczepia się ICD, stale rośnie. W  Polsce w  2016 roku według danych Sekcji Rytmu Serca Polskiego Towarzystwa Kardiologicznego liczba implantacji ICD wynosiła 219 na 1 mln mieszkańców (16). Do zagrożeń związanych z  leczeniem ICD należy ryzyko infekcji, które wynosi około 1,5%  przy pierwszym wszczepieniu i wzrasta później, kiedy konieczne są  kolejne wymiany ze  względu na  wyczerpanie baterii urządzenia. Kolejnym problemem związanym ze  stosowaniem ICD jest ból wywołany elektrowstrząsem. Dodatkowo elektrowstrząsy mogą skrócić czas życia pacjentów, co  jest istotne z tego względu, że nie każdy elektrowstrząs jest pacjentowi rzeczywiście potrzebny (18, 19).

Elektrowstrząsy, czyli wyładowania, możemy podzielić na  te  potrzebne z  punktu widzenia arytmii, jaka powinna być w  taki sposób leczona (elektrowstrząsy adekwatne), i te, które nie są  związane z  wystąpieniem arytmii, jaka powinna być powodem elektrowstrząsu, ale jest w rzeczywistości przyśpieszeniem rytmu zatokowego, niewłaściwym wyczuwaniem załamków T jako zespołów QRS lub szybkim migotaniem przedsionków (nieadekwatne). Nie tylko adekwatne wyładowania, które ratują życie w  krótkiej perspektywie w  dłuższej mogą pacjentowi szkodzić. Szkodliwe są również wyładowania nieadekwatne. Nieadekwatne wyładowania mogą wystąpić nawet u 1/3  pacjentów z ICD (18). Ocena rytmu serca, jaki występował przed wyładowaniem ICD, jest możliwa przy użyciu specjalistycznego sprzętu, czyli programatora, jaki komunikuje się ze  wszczepionym ICD i umożliwia przedstawienia zapisanych w  pamięci urządzenia informacji.