Założenia funkcjonowania oddziałów intensywnego nadzoru kardiologicznego

Podstawowe wyposażenie OINK

Warunki formalne, które musi spełniać świadczeniodawca chcący prowadzić oddział intensywnego nadzoru kardiologicznego, zarówno w odniesieniu do sal, jak i miejsca udzielania świadczeń, są ściśle określone w aktach prawnych na poziomie krajowym, są też wskazane w rekomendacjach i wytycznych towarzystw naukowych. Warunki te dotyczą organizacji pracy, zasobów kadrowych i sprzętowych (2). Kontraktując świadczenia z NFZ w tym zakresie, opieka musi być świadczona na co najmniej czterech łóżkach. OINK realizuje świadczenia w rytmie całodobowym, siedem dni w tygodniu. Musi być zaopatrzony m.in. w łóżka do intensywnej terapii ze sztywnym podłożem, mobilnym, umożliwiającym zmianę położenia pacjenta (unoszenie nóg, głowy), z osobnym dostępem do przyłączy z tlenem, próżnią i sprężonym powietrzem. Elementem obligatoryjnym wyposażenia są także stanowiska umożliwiające monitorowanie EKG, nieinwazyjny pomiar ciśnienia tętniczego i rzutu serca, pomiar saturacji. Na wyposażeniu sali intensywnego nadzoru powinny być również: defibrylator, zestaw do intubacji, aparat AMBU, aparat USG z opcją kolorowego Dopplera. Powinien też być również zapewniony dostęp na przykład do respiratora i 24-godzinnego monitorowania EKG metodą Holtera czy też Holter RR i EKG. Należy jednak zaznaczyć, że poziom wyposażenia oddziału jest skorelowany z zakresem świadczeń realizowanych w danej placówce w ramach oddziału/pododdziału kardiologicznego, dla którego OINK stanowi zaplecze. Dlatego też trudno wskazać zunifikowany katalog wyposażenia. Na oddziały INK przyjmowani są m.in. pacjenci ze świeżym zawałem serca, z niestabilną chorobą wieńcową, groźnymi arytmiami oraz zaawansowaną niewydolnością serca. Z tego punktu widzenia należy zwrócić szczególną uwagę na profil pacjenta determinowany strukturą demograficzną społeczeństwa. Obserwowane niekorzystne trendy w zakresie umieralności z powodu n...