Diagnozowanie powikłań u pacjentów, którzy wymagali wentylacji mechanicznej

Zachorowanie na COVID-19 niesie ze sobą bezpośrednie ryzyko dla zdrowia, a nawet życia pacjenta. Pokonanie tego schorzenia nie zawsze jednak oznacza koniec problemów, musimy bowiem liczyć się z ryzykiem wystąpienia powikłań po leczeniu, w szczególności, gdy w tym procesie stosowana była wentylacja mechaniczna.

Wentylacja mechaniczna jest potrzebna w sytuacjach, kiedy wysiłek oddechowy pacjenta nie jest wystarczający do tego, by zapewnić odpowiednią wymianę gazową w płucach. Pomimo spełniania podczas jej stosowania szeregu określonych kryteriów wentylacja mechaniczna może prowadzić do wielu niepożądanych skutków. W ich rozpoznaniu z pomocą przychodzi diagnostyka obrazowa.

Powikłania płucne

Wybór metody diagnostycznej powikłań płucnych w trakcie i po przebytej wentylacji mechanicznej zależy od dostępności badań. Podstawowe monitorowanie stanu płuc, np. w kierunku ewolucji odmy, jest możliwe w badaniu RTG. Część zmian, takich jak niedodma i strefy konsolidacji, może być wykrywana w badaniu USG, także przyłóżkowo (1, 2). Metodą z wyboru i badaniem najlepszym do oceny klatki piersiowej jest jednak tomografia komputerowa. Diagnostyka w tym przypadku polega na monitorowaniu ewolucji zmian w miąższu płuc oraz obserwacji w kierunku pojawiania się nowych zmian. Zalecana częstotliwość wykonywania badań tomografią komputerową jest ściśle skorelowana ze stanem klinicznym pacjenta. Monitorowanie i kontrola pacjenta w diagnostyce obrazowej powinny zależeć od całościowego obrazu klinicznego pacjenta – od przebiegu choroby, stylu życia i chorób współistniejących. Nie [...]

Ten materiał dostępny jest dla Subskrybentów.

Wybierz pakiet subskrypcji dla siebie i ciesz się dostępem do bazy merytorycznej wiedzy!

Wybierz subskrypcję

Masz aktywną Subskrypcję?

Zaloguj się

Nie masz jeszcze konta w serwisie? Dołącz do nas