Niepłodność − przyczyny i diagnostyka

O niepłodności idiopatycznej można mówić po wyczerpaniu wszelkich możliwości diagnostycznych. Do niewyjaśnionych przyczyn niepłodności zaliczano między innymi: ukryte zaburzenia owulacji, niewydolność fazy lutealnej, formę mikroskopową endometriozy, czynniki psychogenne, defekty komórki jajowej i plemników, utrudnienie transportu plemników, zaburzenia przepływu macicznego krwi, niewykryte zakażenia, czynniki immunologiczne, czynniki genetyczne, wpływ antygenów zgodności tkankowej, zespół luteinizacji niepękniętego pęcherzyka. 

Aby mówić o nieznanym czynniku niepłodności, muszą być dokładnie zbadane: cykl owulacyjny, prawidłowa budowa narządów płciowych na każdym odcinku i ich właściwe ułożenie, brak ognisk endometriozy i prawidłowa morfologia nasienia. Jeśli chodzi o dodatkowe badania diagnostyczne, to nie ma zgodności w środowisku medycznym. Można natomiast stwierdzić, że po standardowej diagnozie do grupy par z niepłodnością idiopatyczną należą pary z prawdziwie nieuchwytną przyczyną niepłodności, pary niedokładnie zdiagnozowane i takie, u których popełniono błąd w postępowaniu diagnostycznym.

Ocena płodności męskiej

Za ograniczenie płodności u par w 50% przypadków odpowiada czynnik męski. Podstawą diagnostyki jest przeprowadzenie badania nasienia. Najczęstszą przyczyną niepłodności jest niska jakość nasienia przeprowadzona w badaniu seminologicznym. Jeśli parametry nasienia po pierwszym badaniu wychodzą nieprawidłowe, należy powtórzyć badanie po miesiącu, a gdy wyniki kolejnego badania nadal będą niezadowalające, zalecana jest dalsza diagnostyka mężczyzny. Obniżone parametry zmniejszają szanse na poczęcie potomstwa. W przypadku pacjentów, u których stwierdzono azoospermię i ciężką oligozoospermię, przeprowadza się badanie ultrasonograficznego jąder i moszny, co u...