Zastosowanie endoskopii w neurochirurgii

W trakcie zabiegów neurochirurgii w pełni endoskopowej dedykowane mininarzędzia wprowadza się przez kanały robocze wewnątrz tubusa endoskopu. Z całą pewnością jest to ultymatywnie „minimalnie inwazyjny” rodzaj chirurgii endoskopowej, stosowany najczęściej do operacji w obrębie komór mózgu, przy wodogłowiu czy wewnątrz niektórych torbieli wewnątrzczaszkowych.

Nowoczesna neurochirurgia ma „tylko” około 100 lat, licząc od przełomowych dokonań Harveya Cushinga i Waltera Dandy’ego, przy czym żmudny proces jej wyosobniania się z „wielkiej chirurgii” to w dużej mierze stopniowe ograniczanie rozległości operacji na delikatnych strukturach układu nerwowego. Jednak dopiero oszałamiający postęp techniki w końcówce XX wieku pozwolił ten kierunek urzeczywistnić. Mikrochirurgia z użyciem mikroskopu operacyjnego to zaledwie lata siedemdziesiąte ubiegłego wieku – jeszcze za pamięci współcześnie praktykujących neurochirurgów.

Specyfika centralnego układu nerwowego – głębokie ukrycie mózgu i rdzenia w głębi złożonych struktur kostnych, w których skomplikowanymi torami przebiegają ważne naczynia i nerwy – spowodowała jednak szybkie ujawnienie również niedostatków techniki mikroskopowej. Po prostu – ze względu na konieczność oświetlenia pola operacyjnego wiele operacji nadal wymagało szerokich dostępów chirurgicznych, dewastujących nie tylko twarzoczaszkę z fatalnym efektem kosmetycznym, ale często również i struktury mózgu. Nie może więc dziwić, że próby wprowadzenia endoskopii do neurochirurgii pojawiły się bardzo wcześnie. Ciekawostką może być fakt, że wyprzedziły one nawet mikroskopię operacyjną, bowiem już w 1963 r. jeden z pionierów chirurgii przysadki, Gerard Guiot, próbował oświetlać pole operacyjne za pomocą endoskopowego [...]

Ten materiał dostępny jest dla zalogowanych użytkowników.

Bezpłatnie załóż konto i dołącz do grona użytkowników naszego portalu!

Zaloguj się Zarejestruj się

Chcesz mieć dostęp do wszystkich materiałów na portalu?

Wybierz subskrypcję