Echokardiografia trójwymiarowa – współczesne możliwości aparaturowe

Trójwymiarowa echokardiografia (3D) jest bezpieczną, nieinwazyjną metodą obrazowania, która jest uzupełniającym rozszerzeniem obrazowania 2D  i  może być stosowana do  oceny budowy i  funkcji układu sercowo-naczyniowego w  różnych sytuacjach klinicznych.

Ultrasonografia (USG) jest stosowana w  medycynie od  kilkudziesięciu lat. Natomiast wśród badań USG wyróżnia się echokardiografię (echo serca) oznaczającą badanie obrazowe, wykorzystujące fale ultradźwiękowe, które umożliwia w  sposób nieinwazyjny ocenę budowy i  funkcji poszczególnych struktur anatomicznych serca. Nazwa jest połączeniem spolszczonych 3  greckich słów: echo – gr. echó = powracający dźwięk + kardía = serce + gráphein = pisać (1). Podstawowym urządzeniem pozwalającym na  wykonanie badania jest echokardiograf. Na  ekranie jego monitora uzyskuje się obraz (echo) powstający w  wyniku odbicia od  badanych struktur wewnątrz ciała fali ultradźwiękowej wysyłanej z  głowicy aparatu. Zwykle stosuje się ultradźwięki o  częstotliwości od  1  do  10 MHz.

Technologia USG uległa znacznej poprawie w  ciągu ostatnich 20-25  lat, co  skłania obecnie do  częstego jej stosowania w  kardiologii. Nowe urządzenia i  techniki USG oferują coraz lepszą jakość obrazu, większą dokładność i szersze możliwości diagnostyczne. W  rezultacie dostępne są  lepsze i  udoskonalone metody obrazowania w  celu oceny anatomii serca, oszacowania funkcji komór, prędkości przepływu krwi i  patologii zastawek. Współcześnie stosuje się szereg systemów echokardiograficznych: echokardiografię jedno-, dwu- i  trójwymiarową oraz doplerowską, z  jej odmianą „kolor-Doppler” (dopler kolorowy). 

[...]

Ten materiał dostępny jest dla Subskrybentów.

Wybierz pakiet subskrypcji dla siebie i ciesz się dostępem do bazy merytorycznej wiedzy!

Wybierz subskrypcję

Masz aktywną Subskrypcję?

Zaloguj się

Nie masz jeszcze konta w serwisie? Dołącz do nas