Dobór sprzętu endowaskularnego do rodzaju zabiegu
Embolizacja guzów
Radiologia interwencyjna znalazła swoje miejsce również na polu onkologii. Chorzy obciążeni nowotworami, na przykład wątroby, które nie mogą zostać poddane leczeniu chirurgicznemu ze względu na lokalizację lub stopień zaawansowania, mogą zostać poddani selektywnej embolizacji guza (ang. trans-arterial embolization), miejscowej chemioterapii (ang. trans-arterial chemoembolization) lub nawet lokalnej terapii radioizotopami (ang. selective internal radiation therapy).
Leczenie tego typu pozwala zmniejszyć oddziaływanie ustrojowe cytostatyków, jednocześnie zwiększając ich lokalne stężenie w guzie. Embolizacja oraz chemoembolizacja to metody z dokładnie opracowanymi kryteriami i o ustalonej pozycji w nowoczesnych wytycznych leczenia nieoperacyjnych nowotworów. Zabieg rozpoczynany jest zwykle z dostępu udowego przez wykonanie angiografii naczyń zaopatrujących guz. Po zlokalizowaniu ich dorzecza przez cewnik naczyniowy podane zostają, w zależności od procedury, materiał embolizujący lub substancje przenoszące chemioterapeutyk. Z wykorzystywanych obecnie warto wymienić oleiste jodowe środki kontrastujące (np. lipiodol) oraz cząsteczki sferyczne przenoszące leki. Te pierwsze wykazują zdolność do lepszej penetracji tkanek guza oraz posiadają dobrze zbadaną farmakokinetykę. Mikrosfery natomiast, oprócz zdolności do przenoszenia chemioterapeutyku, są jednocześnie materiałem embolizującym, wytwarzają więc niedokrwienie w guzie i zmniejszają ilość wchłanianego zwrotnie do organizmu chemioterapeutyku. Wybór odpowiedniego środka opiera się zatem na rodzaju leczonego nowotworu, rodzaju wybranego chemioterapeutyku, a także konfiguracji naczyniowej guza.
Podsumowanie
Mnogość wymienionych powyżej zabiegów endowaskularnych wyraźnie pokazuje szybki rozwój tych technik. Najwyraźniej uwidacznia się to w trakcie tworzenia planu diagnostyczno-terapeutycznego w wielospecjalistycznych ośrodkach, gdzie zabiegi z zakresu [...]