Dobór sprzętu endowaskularnego do rodzaju zabiegu

Embolizacja guzów 

Radiologia interwencyjna znalazła swoje miejsce również na  polu onkologii. Chorzy obciążeni nowotworami, na  przykład wątroby, które nie mogą zostać poddane leczeniu chirurgicznemu ze  względu na  lokalizację lub stopień zaawansowania, mogą zostać poddani selektywnej embolizacji guza (ang. trans-arterial embolization), miejscowej chemioterapii (ang. trans-arterial chemoembolization) lub nawet lokalnej terapii radioizotopami (ang. selective internal radiation therapy). 

Leczenie tego typu pozwala zmniejszyć oddziaływanie ustrojowe cytostatyków, jednocześnie zwiększając ich lokalne stężenie w  guzie. Embolizacja oraz chemoembolizacja to  metody z  dokładnie opracowanymi kryteriami i  o  ustalonej pozycji w  nowoczesnych wytycznych leczenia nieoperacyjnych nowotworów. Zabieg rozpoczynany jest zwykle z  dostępu udowego przez wykonanie angiografii naczyń zaopatrujących guz. Po  zlokalizowaniu ich dorzecza przez cewnik naczyniowy podane zostają, w  zależności od  procedury, materiał embolizujący lub substancje przenoszące chemioterapeutyk. Z  wykorzystywanych obecnie warto wymienić oleiste jodowe środki kontrastujące (np. lipiodol) oraz cząsteczki sferyczne przenoszące leki. Te  pierwsze wykazują zdolność do  lepszej penetracji tkanek guza oraz posiadają dobrze zbadaną farmakokinetykę. Mikrosfery natomiast, oprócz zdolności do  przenoszenia chemioterapeutyku, są  jednocześnie materiałem embolizującym, wytwarzają więc niedokrwienie w  guzie i  zmniejszają ilość wchłanianego zwrotnie do  organizmu chemioterapeutyku. Wybór odpowiedniego środka opiera się zatem na  rodzaju leczonego nowotworu, rodzaju wybranego chemioterapeutyku, a  także konfiguracji naczyniowej guza.