Dobór sprzętu endowaskularnego do rodzaju zabiegu

Uszkodzenia dużych naczyń 

Wyzwaniem, jakie stawia przed nami leczenie pacjentów urazowych, jest sytuacja uszkodzenia naczyń dużej średnicy. Nie chodzi wyłącznie o wielkość ubytku, ale również o  zwykle kluczową funkcję takiego naczynia. Całkowita jego embolizacja mogłaby mieć krytyczne dla chorego konsekwencje utraty funkcji ukrwionych narządów. Na szczęście współczesna medycyna wychodzi do  nas naprzeciw ze  stentgraftami działającymi jak endowaskularna proteza naczyniowa. Tradycyjny dostęp chirurgiczny do  głównych tętnic klatki piersiowej i  jamy brzusznej wiąże się z  wysokim ryzykiem zgonu, zwłaszcza u  pacjentów obciążonych urazami wielonarządowymi. Endowaskularne wykorzystanie stentgraftu pozwala na  uniknięcie nasilenia krwotoku, uszkodzenia tkanek, a  także zmniejsza ryzyko zakażenia miejsca operowanego. Stentgrafty są  zbudowane z  dwóch głównych części. Pierwszą jest wyplatany z  poliestru lub politetrafluoroetylenu (PTFE) szczelny tubus, który z  czasem pokryty zostanie nowym śródbłonkiem naczyniowym. Drugą stanowi metalowe rusztowanie wykonane najczęściej ze  stopu niklu z  tytanem, nazywane nitinolem. Proteza naczyniowa tej konstrukcji musi zostać umieszczona w  miejscu uszkodzenia przy pomocy adekwatnej wielkości cewnika. Istnieje wiele systemów przytwierdzenia stentgraftów: od  wykorzystania zdolności pamięci kształtu nitilonu do  specjalnych haczyków na  końcach. Dostęp do  szerokiego zakresu rozmiarów i kształtów protez naczyniowych pozwala na  zaopatrzenie nawet takich urazów, jak rozerwany tętniak aorty, z odtworzeniem funkcji głównej tętnicy, jak i jej odgałęzień.

Angioplastyka naczyń 

Możliwość przywracania przepływu w  ...