Dobór sprzętu endowaskularnego do rodzaju zabiegu

Embolizacje w  przebiegu urazów 

Inną sytuacją jest leczenie endowaskularne pacjentów urazowych. Są  to  chorzy często po  urazach wielonarządowych, gdzie więcej niż jeden organ został uszkodzony. W  dużych ośrodkach pełniących rolę centrum urazowego funkcjonuje całodobowa obstawa pracowni radiologii interwencyjnej, aktywnie biorąca udział w  planowaniu leczenia pacjentów. Radiolodzy interwencyjni nie stanowią obecnie obowiązkowego składu w  zespołach urazowych, jednak w  wielu przypadkach ich dostępność, umiejętności oraz narzędzia, jakimi dysponują, decydują o  planie leczenia chorego w  krytycznym stanie. Przy prowadzeniu centrum urazowego obecnie niezastąpione jest posiadanie pracowni radiologii interwencyjnej, mogącej jednocześnie pełnić rolę sali hybrydowej. To  w  niej można wykonywać zabiegi łączące klasyczną chirurgię z  endowaskularną, jak i  szybko zmienić metodę po  nieskutecznej próbie leczenia małoinwazyjnego. 

Wybór dostępu naczyniowego będzie głównie dyktowany miejscem urazu, ponieważ nie tylko niewielki dystans do  uszkodzonego naczynia ma  znaczenie, ale również stopień uszkodzenia narządów. U  pacjenta we  wstrząsie uzyskanie dostępu naczyniowego bez pomocy obrazowania (np. ultrasonografii) oraz intensywnego wspomagania krążenia farmakoterapią przez anestezjologa jest czasami nieosiągalne. Główną różnicą sprzętową w  tej sytuacji będzie wykorzystywany materiał embolizujący krwawienie. Częściej zastosowanie znajdą tu  przyswajalne materiały sferyczne oraz kleje użyte samodzielnie lub w  połączeniu z  coilami. Najpopularniejszym materiałem wchłanialnym jest spongostan. Jego zaletą jest nie tylko szeroka dostępność i  niska cena, ale przede wszystkim zdolność organizmu do  c...