Dobór sprzętu endowaskularnego do rodzaju zabiegu

fot. iStock

W strukturze zakładów diagnostyki obrazowej wyróżnia się kilka pracowni. Podstawowymi są: pracownia RTG, inaczej nazywana pracownią radiologii klasycznej bądź radiodiagnostyki, pracownia ultrasonografii i pracownia tomografii komputerowej.

Wykonanie pierwszej arteriografii ludzkiego ciała w  1923 roku, a  następnie opracowanie przez Svena Ivara Saldingera techniki dostępu naczyniowego dały podwaliny dzisiejszej radiologii interwencyjnej. Nie trzeba było długo czekać na  powstanie pierwszych procedur, ponieważ już w  roku 1963 r.  Charles Dotter otworzył nowy rozdział leczenia chorób naczyń, wykonując pionierską angioplastykę. Jego prace dały teoretyczne podstawy do  skonstruowania cewników balonowych z  podwójnym światłem, a  także stentów, które obecnie doszły do  poziomu zaawansowania stentgraftów oraz stentów z  materiałów biologicznych. Kolejnym równie istotnym aspektem powstania technik endowaskularnych był rozwój różnych metod oraz materiałów służących do  selektywnej embolizacji. Tak szeroki zakres powstałych narzędzi w  rękach sprawnego radiologa pozwala na  zastosowanie technik endowaskularych w  niemalże każdej dziedzinie medycyny. Przykładami mogą być zarówno leczenie chorób naczyń, ale również selektywna chemioterapia nowotworów oraz wytwarzanie zespoleń wrotno-systemowych w  zaawansowanej marskości wątroby.

Wyposażenie oraz główne procedury