Dobór sprzętu endowaskularnego do rodzaju zabiegu

W strukturze zakładów diagnostyki obrazowej wyróżnia się kilka pracowni. Podstawowymi są: pracownia RTG, inaczej nazywana pracownią radiologii klasycznej bądź radiodiagnostyki, pracownia ultrasonografii i pracownia tomografii komputerowej.
Wykonanie pierwszej arteriografii ludzkiego ciała w 1923 roku, a następnie opracowanie przez Svena Ivara Saldingera techniki dostępu naczyniowego dały podwaliny dzisiejszej radiologii interwencyjnej. Nie trzeba było długo czekać na powstanie pierwszych procedur, ponieważ już w roku 1963 r. Charles Dotter otworzył nowy rozdział leczenia chorób naczyń, wykonując pionierską angioplastykę. Jego prace dały teoretyczne podstawy do skonstruowania cewników balonowych z podwójnym światłem, a także stentów, które obecnie doszły do poziomu zaawansowania stentgraftów oraz stentów z materiałów biologicznych. Kolejnym równie istotnym aspektem powstania technik endowaskularnych był rozwój różnych metod oraz materiałów służących do selektywnej embolizacji. Tak szeroki zakres powstałych narzędzi w rękach sprawnego radiologa pozwala na zastosowanie technik endowaskularych w niemalże każdej dziedzinie medycyny. Przykładami mogą być zarówno leczenie chorób naczyń, ale również selektywna chemioterapia nowotworów oraz wytwarzanie zespoleń wrotno-systemowych w zaawansowanej marskości wątroby.
Wyposażenie oraz główne procedury
Organizacja oraz wdrażanie procedur endowaskularnych wymagają znajomości szerokiego spektrum przyrządów, takich jak: giętkie prowadniki, koszulki naczyniowe, specjalistyczne cewniki, stenty czy stentgrafty. Duże pracownie, wykonujące znaczną liczbę procedur, wymagają stałego zaopatrzenia w ten sprzęt, również w szerokim zakresie rozmiarów. Wiąże się to z wysokim kosztem dla [...]