Diagnostyka stanów nagłych bezpośrednio przy łóżku chorego w OAiIT

Fot. iStock

Diagnostyka przy łóżku chorego jest dzisiaj wstępem do terapii chorych leczonych w oddziałach intensywnej terapii. Jej zadanie jest ściśle określone. Ma przede wszystkim skrócić czas oczekiwania na wyniki badań, a co za tym idzie − na postawienie rozpoznania.

Leczenie chorych w Oddziale Intensywnej Terapii należy do najbardziej skomplikowanych. Wymaga zaangażowania lekarzy wielu specjalności i wysokospecjalistycznej opieki pielęgniarskiej. Większość pacjentów to chorzy w stanie zagrożenia życia lub na granicy wydolności narządowej. Podstawowym czynnikiem warunkującym skuteczną terapię niezależnie od rodzaju jest czas. A ściślej mówiąc − czas diagnostyki konkretnego stanu klinicznego u konkretnego pacjenta. Im szybciej zostaną wykryte przyczyny lub zaburzenia elektrolitowe albo metaboliczne, tym szybciej będzie można wdrożyć odpowiednie postępowanie warunkujące poprawę stanu ogólnego bądź wyleczenie. Chorzy przyjmowani są do OAiIT najczęściej z powodu pojawiających się nagle zaburzeń w funkcjonowaniu narządów lub też zaburzenia te mogą wystąpić nagle już w czasie terapii w oddziale. Dlatego tak ważna jest diagnostyka wykonywana w najkrótszym możliwym czasie, czyli przy łóżku chorego. Aparatura diagnostyczna stosowana do szybkiej diagnostyki obejmuje zarówno aparaty do obrazowania, jak i aparaty do mierzenia parametrów określanych jako krytyczne.