Diagnostyka radiologiczna w onkologii

Dodatkowe metody diagnostyczne

W  ostatnich latach bardzo istotną metodą diagnostyczną w  onkologii stał się PET-CT. Badanie TK  całego ciała wykonywane w  jego ramach nie cechuje się wprawdzie zazwyczaj cienką warstwą ani dedykowanymi sposobami skanowania poszczególnych odcinków ciała, natomiast ma  ogromną wartość dodaną w  postaci radioznacznika (zwykle FDG, czyli 18F-fluorodeoksyglukoza), którego metabolizm i  związane z  nim zjawiska fizyczne są  rejestrowane przy użyciu dedykowanych detektorów, a  obrazy badania TK  i  dystrybucji radioznacznika poddane zostają fuzji i  zyskują nową jakość, szczególnie istotną w  onkologii w  poszukiwaniu przerzutów zmian.

Znacznie mniej popularną, choć powoli rozwijaną metodą jest PET-MRI, czyli analogiczne badanie będące połączeniem rezonansu magnetycznego i  badania metabolizmu radioznacznika. Jedyny na  razie aparat tego typu w  Polsce znajduje się w  Centrum Onkologii w  Bydgoszczy.
Scyntygrafia umożliwia mapowanie wychwytu i  metabolizmu radioznaczników przy pomocy gamma kamery, jednak w  odróżnieniu od  powyższych metod pozbawiona jest fuzji obrazu z  dodatkową metodą TK  lub MR, przez co  mapowanie ognisk i  ich ocena ilościowa są  mniej dokładne. Nadal jednak jest cenną metodą w  wykrywaniu przerzutów do  kości.

Metoda neuronawigacji jest stosowana coraz powszechniej, w  odróżnieniu od  przenośnych aparatów śródoperacyjnych w  jej przypadku wykonuje się badanie lokalizacyjne według specjalnego protokołu, z  objęciem punktów znacznikowych. Na  sali operacyjnej, dzięki odniesieniu do  znaczników, komputer jest w  stanie pokazywać w  cz...