Blok operacyjny – nowoczesne techniki obrazowania

Istniejące aktualnie przepisy prawne dość dobrze określają wymagania do akwizycji i prezentacji obrazów jedynie w metodach wykorzystujących promieniowanie jonizujące. Jak wspominałem w poprzednich artykułach – zespół pracujący przy konsultancie krajowym w zakresie radiologii i diagnostyki obrazowej opracowuje dokument umożliwiający określenie wymagań dla wszystkich metod obrazowania, jednolitych w formie, lecz w pełni uwzględniających specyfikę każdej z tych metod.

Przypatrzmy się bliżej istniejącym przepisom, tym bardziej, że właśnie podlegają one daleko idącej nowelizacji. Najwyższej rangi dokumentem regulującym ten obszar działania jest Ustawa Prawo atomowe. Jej najnowsza wersja została opublikowana 23 sierpnia 2019 roku w Dzienniku Ustaw (2). Wejdzie w życie 30 dni po publikacji, czyli przed końcem września. Na ogłoszenie wielu wynikających z niej aktów wykonawczych (rozporządzeń) przyjdzie nam poczekać parę lat. Będą zatem na razie obowiązywały dotychczasowe, z wyjątkiem tych punktów, w których są one sprzeczne z nową ustawą. W związku z tym należy spodziewać się okresu pewnego zamieszania i namnożenia działań interpretacyjnych.

Wróćmy teraz do definicji radiologii zabiegowej. W poprzedniej wersji ustawy brzmiała ona następująco: „wszelkie procedury lecznicze i diagnostyczne dokonywane poprzez skórę pacjenta lub w inny sposób, wykonywane w znieczuleniu miejscowym lub znieczuleniu ogólnym oraz przy użyciu obrazowania fluoroskopowego dla lokalizacji zmiany chorobowej i dla monitorowania medycznej procedury radiologicznej, a także kontroli i dokumentowania terapii” (1).

Praktycznie już w chwili powstania ustawy, zawarta w niej definicja była nieadekwatna do bieżącej rzeczywistości, bo była w niej mowa jedynie o „obrazowaniu fluoroskopowym”, a już wtedy do nadzorowania i prowadzenia niektórych zabiegów (w obszarze kręgosłupa, upowietrzonych pól płucnych etc.) wykorzystywano tomografię komputerową.

Definicja w nowej wersji ustawy stanowi: „radiologia zabiegowa – stosowanie technik obrazowania rentgenowskiego w celu ułatwienia wprowadzania i przemieszczania urządzeń w ciele ludzkim do celów diagnostycznych lub terapeutycznych”. Definicja ta jest znacznie szersza, ale (oczywiście z racji ustawy, na potrzeby której została sformułowana) mówi jedynie o obrazowaniu „rentgenowskim” (2).

Praktycznie już w chwili powstania ustawy, zawarta w niej definicja była nieadekwatna do bieżącej rzeczywistości, bo była w niej mowa jedynie o „obrazowaniu fluoroskopowym”, a już wtedy do nadzorowania i prowadzenia niektórych zabiegów (w obszarze kręgosłupa, upowietrzonych pól płucnych etc.) wykorzystywano tomografię komputerową.

Definicja w nowej wersji ustawy stanowi: „radiologia zabiegowa – stosowanie technik obrazowania rentgenowskiego w celu ułatwienia wprowadzania i przemieszczania urządzeń w ciele ludzkim do celów diagnostycznych lub terapeutycznych”. Definicja ta jest znacznie szersza, ale (oczywiście z racji ustawy, na potrzeby której została sformułowana) mówi jedynie o obrazowaniu „rentgenowskim” (2).