Bioprinting, czyli narządy z drukarki – wielkie możliwości czy ogromne zagrożenie?

Technologia

Od  momentu opatentowania technologii druku przestrzennego powstał szereg różnych technologii umożliwiających tworzenie obiektów przestrzennych z  różnego rodzaju materiałów na  podstawie wcześniej otrzymanego źródła cyfrowego w  postaci przygotowanego pliku. W  istocie każda z  wymienionych poniżej technologii, zarówno w  klasycznym ujęciu drukowania 3D, jak i  biodruku, jest procesem warstwowego nakładania tworzywa, z  którego zbudowany jest produkt finalny. Wyróżnia się trzy podstawowe elementy potrzebne do  otrzymania finalnego produktu w  ramach technologii (7):

• cyfrowy projekt,
• dostosowana technologia,
• odpowiedni materiał.

W  celu poprawnej pracy urządzenia, drukarka 3D otrzymuje plik z  rodziny CAD (ang. computer aided design), utworzony wcześniej w  odpowiednim środowisku projektowym. Istnieją liczne możliwości i  sposoby pomocy użytkownikom w  dostarczeniu odpowiednich danych cyfrowych do  urządzeń wytwórczych. Model zawarty w  takim pliku jest przygotowany do  druku poprzez odpowiednie oprogramowanie urządzenia dostarczonego przez producenta, które tnie istniejący obiekt na  tysiące cienkich warstw. Grubość poszczególnych warstw ustalana jest przez użytkownika, ale także przez możliwości sprzętowe i  dokładność drukarki 3D. Informacje o  pociętych warstwach przesyłane są  do  urządzenia, które przetwarza pocięte warstwy na  polecenia, jakie musi wykonać maszyna, aby w  procesie wytwarzania powstał pierwotnie przygotowany model (8).

Jak wspomniano powyżej, druk 3D  oraz biodruk 3D określić można bardziej jako szereg powiązanych ze  sobą procesó...