Badanie moczu i jego rola w podstawowej opiece zdrowotnej
Badanie osadu moczu wykonywane jest normalnie przy użyciu mikroskopii świetlnej w powiększeniu 100-400 krotnym. Ma na celu stwierdzenie obecności składników upostaciowanych, jak np. fragmentów tkankowych (wałeczki, nabłonki), bakterii i kryształów. Badanie mikroskopowe osadu moczu ocenia się z bezpośredniego preparatu 20-krotnie zagęszczonego moczu. W obrazach prawidłowych osadu stwierdza się obecność pojedynczych krwinek białych, czerwonych i nabłonków oraz niewielką ilość związków mineralnych, tworzących kryształy lub tzw. osad bezpostaciowy. W warunkach patologicznych obserwuje się wzrost ilości elementów morfotycznych moczu. Mogą także pojawić się elementy charakterystyczne dla różnych schorzeń (np. bakterie lub wałeczki szkliste, ziarniste, komórkowe, tłuszczowe itp.). Wyniki badania osadu moczu podaje się jako wartość średnią poszczególnych składników zliczonych z 10 pól widzenia. Badanie mikroskopowe moczu można wykonać jako badanie jakościowe oraz ilościowe składników moczu. Miarodajny osad moczu dla oceny mikroskopowej otrzymamy po odwirowaniu 10 ml moczu przez 5 min. 400 x g w (liczba obrotów zależy od promienia używanej wirówki). Po odwirowaniu płyn znad osadu (supernatant) należy odpipetować. Po zebraniu nadsączu uzyskujemy 20-krotne zagęszczenie próbki (np. z 12ml – 0,6ml lub z 10ml – 0,5ml). Kroplę osadu moczu należy przenieść na szkiełko podstawowe, przykryć szkiełkiem nakrywkowym i obejrzeć pod mikroskopem w 10 polach widzenia pod dużym powiększeniem (400x). Kamery Fucha-Rosenthala służą do precyzyjnej, ilościowej analizy elementów komórkowych w jednostce objętości badanej próbki moczu. Umieszczenie 10 komór pomiarowych na jednej płytce umożliwia jednorazowo wykonanie oznaczeń 10 próbek. W identyfikacji elementów osadu moczu pomaga odpowiednie barwienie np. barwnikiem Sterheimera – Malbina (fiolet krystaliczny + safranina), barwnik przyżyciowy wybarwia leukocyty, erytrocyty, komórki [...]