Aparatura medyczna nowej generacji – wyzwania związane z telemedycyną
Komentują: prof. dr hab. n. med. Dariusz Dudek oraz dr. inż. Klaudia Proniewska
Telemedycyna, czyli medycyna wykonywana na odległość, to coraz powszechniejsze rozwiązanie, stosowane w szpitalach, przychodniach i domach na całym świecie. Jednym z jej obliczy są systemy telekonsultacyjne, czy urządzenia ubieralne, monitorujące podstawowe parametry życiowe. Systemy telemedyczne ułatwiają monitoring poprzez łączenie pacjentów i centra medyczne za pośrednictwem różnych rozwiązań telekomunikacyjnych.

przewodniczący Rady Instytutu
Kardiologii UJ Collegium Medicum
Niektóre systemy wymagają, aby pacjent zbierał i przekazywał dane do wyznaczonego centrum medycznego, gdzie są przechowywane, przetwarzane i następnie wykorzystywane do pomocy pacjentowi. Ponadto niektóre systemy zawierają materiały edukacyjne dostosowane do indywidualnych potrzeb pacjenta, zazwyczaj koncentrujące się na kontroli podstawowych parametrów życiowych, takich jak: glikemia, waga, ciśnienie czy aktywność fizyczna. Dostawcy rozwiązań telemedycznych mają dostęp nie tylko do monitorowanych informacji na temat poziomu istotnych klinicznie parametrów, ale także do historii chorych, gdzie dostępne są elektroniczne rejestry zdrowia. Inne systemy zawierają interaktywne narzędzia wspomagające lekarzy i pacjentów w krytycznych decyzjach, takich jak interpretacja objawów i stanów oraz sposoby leczenia.
Do niedawna poważną przeszkodą we wdrażaniu rozwiązań telemedycznych był brak przepisów regulujących świadczenie usług zdrowotnych na odległość. Nowelizacja Ustawy o zawodzie lekarza i lekarza dentysty z października 2015 roku wprowadziła takie zmiany, a co za tym idzie – zwiększyła się chęć producentów i dostawców rozwiązań telemedycznych do inwestowania w ten obszar medycyny.
