Aparatura medyczna nowej generacji – wyzwania związane z telemedycyną

fot. iStock

Prawdziwą rewolucją było przejście w kierunku wykorzystania telemedycyny do zdalnej opieki nad pacjentami. Mogło to dotyczyć pacjentów wymagających opieki z powodu problemów kardiologicznych, a także zdalnego monitoringu osób niepełnosprawnych, obłożnie chorych lub w podeszłym wieku i samotnych.

Telemedycyna rozwijana jest w Polsce od ponad 20 lat, początkowo głównie przez lekarzy. Jedną z pierwszych publikacji technicznych na jej temat był artykuł Telemedycyna jako źródło nowych wyzwań naukowych, a przedstawienie telemedycyny jako problemu naukowego nastąpiło – jak się wydaje – po raz pierwszy w artykule Telemedycyna – nowe wyzwanie współczesnej nauki (1, 2). Początkowo systemy telemedyczne używane były głównie do konsultacji pomiędzy szpitalami. Potem grono użytkowników telemedycyny poszerzyło się, włączając do obiegu informacji także osoby fizyczne, ale korzystali z niej nadal prawie wyłącznie lekarze konsultujący się z innymi lekarzami – w ramach pracy w szpitalach i przychodniach, a także w ramach praktyki prywatnej. Bardzo istotne było wyposażenie w oprzyrządowanie telemedyczne instytucji i pracowników ratownictwa medycznego. Ale prawdziwą rewolucją było przejście w kierunku wykorzystania telemedycyny do zdalnej opieki nad pacjentami. Mogło to&nbsp...