Współczesna chirurgia laparoskopowa – korzyści z zastosowania

fot. iStock

Ze względu na liczne walory technik laparoskopowych dostrzeganych zarówno przez operatorów, jak i operowanych, technika laparoskopowa znajduje coraz więcej zastosowań w codziennej praktyce zabiegowej.

Historia chirurgii sięga tysiącleci. W ciągu tych wielu wieków współcześni byli świadkami znaczących odkryć i innowacji, które zmieniły praktykę chirurgii i efekty leczenia operowanych pacjentów. Można do nich zaliczyć wprowadzenie antyseptyki, znieczulenia, antybiotyków czy transfuzji krwi. Często nowe terapie spotykały się z bardzo krytycznym spojrzeniem największych nestorów ówczesnej medycyny, opierających swoje decyzje na doświadczeniu i niechętnych nowościom. Stąd też pojawienie się nowych minimalnie inwazyjnych metod operacyjnych miało niełatwy początek. Pierwszy tego typu zabieg przeprowadził Hipokrates ok. 400 lat przed naszą erą, który przez wykonany przez siebie wziernik obejrzał hemoroidy. Za twórcę endoskopii uważa się francuskiego chirurga A.J. Desormeaux’a, który w 1853 roku opracował podstawy endoskopu [1]. W latach 70. XX wieku ginekolodzy i torakochirurdzy wprowadzili laparoskopię do swojego armamentarium i wykorzystywali ją jako metodę diagnostyczną. Gastrolodzy, aby obejrzeć powierzchnię wątroby lub wykonać biopsję diagnostyczną, również sięgali po laparoskop. Stopniowo pojawiały się doniesienia o wykonywaniu rozleglejszych zabiegów „przez dziurkę od klucza” aniżeli tylko obejrzenie narządów. Przykładem jest mało doceniona operacja usunięcia wyrostka r...