Informacje z plastikowej karty

Postęp w leczeniu chorób na przestrzeni ostatnich 50 lat z pewnością nie dorównuje postępowi technologii. Rozwój technologii wykorzystywany jest jednak na szeroką skalę w diagnozowaniu i leczeniu chorób. Ponadto wpływa on na ograniczenie ryzyka, jakie podejmuje lekarz w interesie pacjenta, a niejednokrotnie jego kosztem.

Chirurg, wykonując zabieg techniką małoinwazyjną, wspomaganą nowoczesnymi technologiami, ma szansę działać precyzyjniej i minimalizuje ewentualne urazy. W trakcie zabiegu lekarz może jednocześnie korzystać ze zdalnego wsparcia doświadczonego personelu, który znajduje się na innym kontynencie. Media konkurują w szybkości doniesień o sukcesach medycyny, począwszy od terapii genowej lub farmakologicznego leczenia chorób ultrarzadkich, poprzez zabiegi endowaskularne czy też izolowane, miejscowe leczenie onkologiczne, aż po mikrochirurgiczny przeszczep twarzy.

Znaczenie technologii w ochronie zdrowia

Spektakularne sukcesy robią wrażenie, zaś porażki w trudnej walce o zdrowie spotykają się ze zrozumieniem. Skala osiągnięć jest porównywalna do nieprawdopodobnych sportowych wyczynów na najwyższym poziomie profesjonalizmu. Jest jednak jeszcze drugi biegun ochrony zdrowia w tym aspekcie. To pomoc osobom zmagającym się z wysiłkiem wykonywania codziennych, prostych czynności, takich jak bezpieczne dojście do pobliskiego sklepu oraz które wymagają wsparcia lekowego i podstawowym sprzętem ułatwiającym poruszanie (jak chodzik czy laska).

Proza życia medyków jest nieco inna, niż ta wykreowana w głowach większości „nie-medyków”. Dla lepszego zobrazowania, następujące studium przypadku: godz. 22:30, karetka przywozi do szpitalnego oddziału ratunkowego pacjentkę lat 76, z którą nie udaje się nawiązać logicznego kontaktu. Ratownicy zgłaszają, że prawdopodobnie zasłabła na klatce schodowej domu, w którym mieszka. Kobieta ma ze sobą dowód osobisty, pieniądze, siatkę z zakupami oraz stary model telefonu komórkowego z pękniętym wyświetlaczem. Rozpoczyna się standardowy proces ustalania przyczyny zdarzenia, badania, zbierania informacji i stawiania hipotez na podstawie przypuszczeń.

Z informatycznego systemu szpitalnego udaje się ustalić, że pacjentka była hospitalizowana 6 lat temu na oddziale wewnętrznym. To cenna informacja. Po dwóch godzinach do szpitala dociera syn, który nie mógł dodzwonić się do matki. Potwierdza, że była leczona na „wewnętrznym”, ale nie wie, ani z jakiej przyczyny, ani też gdzie są karty informacyjne. Dwa tygodnie wcześniej pacjentka była wypisana z innego szpitala, bliżej miejsca zamieszkania córki, żeby ułatwić logistykę odwiedzin. Kart informacyjnych również brak – prawdopodobnie są w domu chorej albo jej córki. Z rozmów z dziećmi pacjentki wynika, że rozpoznano u niej cukrzycę. Czas płynie. Okoliczności sprzyjają o tyle, że dyżuruje doświadczony lekarz, który co prawda reaguje odpowiednio, jednak nieco na wyczucie. Wykonano liczne badania dodatkowe: laboratoryjne, obrazowe, w tym tomografię komputerową głowy i przyjęto pacjentkę do szpitala na kolejny pobyt.

Dla porównania, kolejne studium przypadku, tym razem z branży pozamedycznej. Karty bankomatowe z paskiem magnetycznym pojawiły się w Polsce w 1987 roku, pierwsza karta kredytowa w 1995 roku, a karta z chipem w 2005 r. Jeden ze znanych koncernów paliwowych, który rozpoczął działalność w Polsce w 1992 roku, wkrótce potem rozpoczął program lojalnościowy, wydając jego uczestnikom plastikowe karty. Większość osób była ich właścicielami niemal od momentu wdrożenia tego nowatorskiego wówczas programu. Kupujący zbierali punkty, a wystawca kart dane o aktywnościach klientów.

Jak usprawnić obsługę pacjentów?

Można w tym miejscu pokusić się o pytanie: jak powiązać ze sobą przytoczone przykłady? Mają one wspólny mianownik. W 1997 roku na mocy Ustawy z dnia 6 lutego 1997 w Polsce ponownie wprowadzono kasy chorych. Jednym z założeń reformy było wprowadzenie Rejestru Usług Medycznych (RUM). Dyrektorzy szpitali wykonali tytaniczną – i, jak się okazało, nikomu niepotrzebną – pracę, polegającą na wycenie wartości świadczonych usług. Wycena nie została wykorzystana, zaniechano również liczenia kosztów udzielanych świadczeń. Pacjenci nie posiadają indywidualnych kont, na których dokonywane byłyby zapisy dotyczące przebiegu ich leczenia. Ale jednocześnie posiadają indywidualne konta na każdej stacji benzynowej, w niemal każdym sklepie, kinie, pływalni, siłowni, salonie kosmetycznym. Konta mają postać plastikowych kart lub aplikacji w telefonie, które otrzymali/instalowali bez konieczności ponoszenia dodatkowych kosztów.

Brakuje tylko jednej karty, tudzież aplikacji – dokumentującej stan zdrowia i potwierdzającej posiadane ubezpieczenie, za wyjątkiem Europejskiej Karty Ubezpieczenia wydawanej cyklicznie i nie zawierającej żadnych informacji poza danymi osobowymi, numerem karty i jej datą ważności, bez związku z faktycznym prawem do ubezpieczenia.

Czytaj też: Wzrost poziomu bezpieczeństwa danych jest związany z rozwojem usług chmurowych