Krzysztof Kuszewski: Nawijanie makaronu na uszy

Szpitale zostały odnowione i unowocześnione, a także wyposażone za pieniądze z wyimaginowanej Unii Europejskiej.

Jeśli człowiek stara się ze zrozumieniem i dobrymi chęciami pojąć, co do narodu mówią politycy, ma wrażenie, że nawijają nam makaron na uszy. Ostatnio dotyczyło to wzrastających jak burza nakładów rządu na ochronę zdrowia. Polityk tak się rozkręcił, że zapomniał, że rośnie suma ze składek zdrowotnych, które są częściowo odliczane od podatków, natomiast nakłady na ochronę zdrowia stoją od lat poniżej 5% PKB, co stawia nas na końcu Europy. Zapomniał też o tym, że 1,25% nie podlega odliczeniu i płacimy je z własnej kieszeni. Dodatkowo, z tej samej kieszeni wydajemy na leczenie około 30% ogólnych nakładów na ochronę zdrowia, co jest jedną z najwyższych dopłat w Europie. Wynika to z braku kadry i pieniędzy, aby lepiej płacić – dostępność do publicznej służby zdrowia jest ograniczona. Można więc zapytać, gdzie jest ten wielki sukces?

Inny polityk z kolei chce poprawiać pomoc doraźną, która wyjątkowo już spełnia wymogi europejskie. Każdy może to zobaczyć codziennie kilkakrotnie – w telewizorze w każdym dzienniku. Latają śmigłowce ratownicze, jeżdżą nowoczesne ambulanse, tylko pieniędzy dla personelu brak. Brak też szacunku dla tych, którzy ratują życie, a muszą walczyć z pijanymi oprychami. Potencjał pomocy doraźnej jest marnowany przez zbędne wezwania i o tym trzeba mówić oraz pobierać pieniądze za transport. Resztę już zrobiono.

Polityk z innej partii powiada, że jeśli ktoś nie będzie przyjęty w ciągu 30 dni, może sobie pójść do prywatnego lekarza i NFZ musi mu zwrócić koszty. Natychmiast inny przebija i mówi, że u niego za 21 dni. Czy nie zastanawiają się, kto zweryfikuje potrzebę tej refundowanej wizyty? Nie, o tym nie myślą, bowiem jest kampania wyborcza. Ten pomysł to dalsze rozwalanie systemu, zamiast usunięcia przyczyn braku kadr i pieniędzy.

Okazało się bowiem, że można zlikwidować 10 000 łóżek szpitalnych i nic się nie dzieje. Winę zrzucono na nieudolnych menadżerów. Warto też dodać, że szpitale zostały odnowione i unowocześnione, a także wyposażone za pieniądze z wyimaginowanej Unii Europejskiej. Pieniędzy brak na kadry i procedury, a UE nie może dawać na to środków. Dlatego trzeba nawijać dalej makaron spaghetti na uszy i zostawić sprawę na „po wyborach”. Są jeszcze ważne sprawy, ocierające się o światopogląd. Są to między innymi; badania prenatalne, „in vitro”, szczepienia dziewczynek przeciw brodawczakowi (przenoszonemu drogą płciową), tabletki „dzień po”, badania genetyczne, postępowanie z głęboko uszkodzonym płodem itd. Tu nawijanie na uszy jest ideologiczne. Wreszcie sprawa obowiązkowych szczepień ochronnych. Tu nawijanie przyjmuje abstrakcyjną formę. Nie można żądać, aby dziecko bez szczepień nie mogło chodzić do żłobka, przedszkola czy szkoły, bo narusza się równe prawo do nauki. Ale wolno, aby zakażało wszystkie inne dzieci, z których wiele zachoruje, a część umrze. To już góra równości i demokracji w samym sercu Europy. Może też góra głupoty. Tu trzeba koniecznie popierać rozwój i obowiązek szczepień dla dobra wszystkich dzieci. Tak mi przyszło do głowy, że lepiej, aby szczepieniami zajmowali się fachowcy, a politycy ich słuchali i wspierali, zamiast nawijać makaron, że zaszczepimy wszystkie dzieci najlepszymi szczepionkami. Żaden kraj nie wpadł jeszcze na taki pomysł i tego się trzymajmy po kolejnych wyborach. Wiedza i polityka muszą się wspierać.

Na koniec laudacja dla Pana doktora Dawida Ciemięgi. Ten skromny, inteligentny lekarz potrafił zrobić to, czego nie mogła zrobić biurokratyczna maszyna przez lata. Użył istniejących narzędzi prawnych, aby obronić swe dobre imię i dać moc medycynie opartej na dowodach w miejsce oszustów i nieuków oraz ich popleczników w sprawie szkodliwości szczepień. Wreszcie maszyna rządowa ruszyła i postawiła guru antyszczepionkowców na właściwym miejscu. Gratulacje!