Krzysztof Kuszewski: Brak kadry i pieniędzy

Dzięki przynależności do  Unii Europejskiej poprawiliśmy bazę szpitalną i  wyposażenie. Teraz po  pustych, odnowionych korytarzach przechodzą nieliczne panie pielęgniarki i  lekarze.

Lata 1992-93, jeszcze funkcjonuje finansowanie budżetowe, działają ZOZ-y,  ale jest zapisany punkt ustaleń „Okrągłego Stołu” dotyczący zwiększania nakładów na  ochronę zdrowia do  poziomu średniej europejskiej. Występujemy z  tym do  pana premiera Mazowieckiego. Wtedy pojawia się postulat – najpierw trzeba uszczelnić system, bowiem jest on  beczką bez dna. Trochę jest w  tym prawdy, gdyż finansowanie budżetowe nie miało mechanizmów finansowania procedur medycznych, tylko finansowanie bazy i  kadr. Innymi słowy im  większe baza i  kadry, tym więcej pieniędzy. Pacjent pozostawał kosztem, więc można na  nim oszczędzać. Nastąpił po  tym proces usamodzielniania ZOZ-ów  i  powstawania Samodzielnych Publicznych Zakładów Opieki Zdrowotnej. Nie odbyło się to  bez błędów i  zaskakujących decyzji, jednak był to  proces, który prowadził w  dobrym kierunku. W  końcu samorządy stały się organami założycielskimi. Za  świadczenia płaciły Kasy Powszechnego Ubezpieczenia Zdrowotnego, później Narodowy Fundusz Zdrowia, a  samorządy mogły wspierać swoje placówki jedynie w  zakresie poprawy bazy i  wyposażenia.

Nakłady na  ochronę zdrowia ze  środków publicznych pozostawały na  niezmienionym poziomie 4,7%  PKB. Nadal jednak...